مقايسه رفتارهاي خود مراقبتي در مبتلايان به ديابت نوع 2 قبل و بعد از شيوع بيماري كوويد-19: مطالعه قند و ليپيد تهران

مقدمه و اهداف: شيوع بيماري كوويد19 با افزايش سطح اضطراب و استرس و محدوديت دسترسي به خدمات پزشكي، تهديدي براي رفتارهاي خودمراقبتي و كنترل بيماري در افراد ديابتي است. هدف مطالعه حاضر بررسي ارتباط شيوع بيماري كوويد19 بر رفتارهاي خودمراقبتي بيماران ديابتي بود. روش كار: پژوهش حاضر روي 318 فرد بزرگسال مبتلا به ديابت نوع 2 كه در فاصله سال هاي 1397 تا 1399 در مطالعه قند و ليپيد تهران شركت كرده و پرسشنامه رفتارهاي خودمراقبتي را تكميل نموده بودند، انجام شد. داده هاي رفتارهاي خودمراقبتي مجدداً 34 ماه پس از اعلام همه گيري در كشور، از طريق تماس تلفني جمع آوري شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از رگرسيون چندگانه و آزمون تي زوجي استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين نمره كل رفتارهاي خودمراقبتي قبل و بعد از شيوع بيماري كوويد19، به ترتيب 14.8 ±49.7 و 13.9 ±56.1 بود (0.001 P). در زنان، بعد از شيوع كوويد19، نمره كل خودمراقبتي پس از تعديل نمره قبل از شرايط مذكور، با افزايش طول مدت ديابت افزايش داشت (0.31= β، 0.020=P). اين نمره، در زنان داراي مدرك تحصيلي ديپلم در مقايسه با افراد داراي تحصيلات دانشگاهي كاهش معني داري نشان داد (6.57 = β، 0.024=P). همچنين نمرات رفتارهاي خودمراقبتي رژيم غذايي و مراقبت از پا در هردو جنس و نمره اندازه گيري قند خون در زنان بعد از شيوع بيماري كوويد19 بطور معناداري بيشتر از زمان قبل از شيوع بيماري كوويد19 بود. نتيجه‌گيري: بعد از شيوع كوويد19، رفتارهاي خودمراقبتي بخصوص رفتارهاي مرتبط با رژيم غذايي و مراقبت از پا و اندازه گيري قند خون دركوتاه مدت بهبود يافت