تحليل كمي و كيفي آيات مختوم به ماده «عقل» و «فكر»

خواتيم آيات قرآن كريم عباراتي هستند كه در پايان آيات آمده‌اند و ظاهرا مستقل به نظر مي‌رسند اما با متن آيه مرتبط هستند و بررسي آنها ما را در فهم معارف آيات كمك شايان مي‌كند. اينكه چرا خداوند در پايان آياتي گوناگون، از خاتمه‌اي يكسان استفاده كرده است؟ و ارتباط اين آيات با يكديگر و همچنين با خواتيم آيات ديگر چيست؟ اين مقاله در صدد آن است تا با استفاده از روش تحليل كمي و كيفي محتواي آيات مختوم به ماده «عقل» و «فكر» و نيز مقايسه آنان با يكديگر با مطالعه كتابخانه‌اي، ، به فهم مراد خداوند نسبت به استفاده از اين واژگان در انتهاي آيات متعدد، نزديك شود. طبق بررسي‌هاي انجام گرفته، مشخص شد ارتباطي ميان آيات مختوم به ماده «عقل» و نيز ارتباطي ميان آيات مختوم به ماده «فكر» وجود دارد. خداوند در قرآن كريم معمولا در خواتيم آياتي كه در صدد بيان امري واضح بوده است كه با داشتن عقلِ سالم قابل فهم است از ماده «عقل»، و در خواتيم آياتي كه حاوي مطلبي است كه با دقت بيشتر و تفكر قابل درك و فهم است، از ماده «فكر» استفاده كرده است و نيز عقل داراي مراتبي است كه تفكر مرتبه بالاي آن است