معيارهاي طراحي ساختاري برنامه ‌هاي تركيبي راديويي

راديو به عنوان يك رسانه مهم شنيداري، براي حفظ مخاطب خود و جذب مخاطب بيشتر، بايد همواره به دنبال توليد  برنامه‌هايي با كيفيت بالا و جذاب باشد. براي رسيدن به اين هدف، علاوه بر تأمين محتواي خوب نياز است، به لحاظ ساختاري نيز طراحي مناسب براي برنامه‌ها صورت گيرد. از عوامل مهم ايجاد جذابيت در يك برنامه تركيبي راديويي، ارائه متنوع محتوا در ساختار برنامه است، در اين صورت رعايت انسجام و يكپارچگي در كل برنامه بسيار مهم خواهد بود. هدف اين پژوهش، تعيين معيارهايي براي طراحي ساختاري برنامه‌هاي تركيبي راديويي، جهت توليد برنامه‌هايي با ساختار متنوع و منسجم است. اين مقاله، با تكيه بر داده‌هاي اسنادي و كتابخانه‌اي و با روش مصاحبه عميق از بيست نفر از متخصصان حوزه برنامه‌سازي راديويي انجام شده است. با توجه به يافته‌هاي پژوهش، كه به‌ويژه با استفاده از نظر كارشناسان و برنامه‌سازان در جريان فرايند مصاحبه به دست آمده است، مي‌توان چهار معيار شامل معيارتوازن، معيار فراز و فرود ، معيار ريتم و معيار تناسب را براي طراحي ساختاري برنامه‌هاي تركيبي راديويي مطرح كرد. با استفاده از اين چهار معيار، كه خود زيرشاخه‌هايي دارند، مي‌توان به توليد برنامه‌هايي متنوع و درعين حال منسجم كمك كرد. در ميان چهار معيار مطرح‌شده ، معيار توازن و تناسب بيشتر ناظر بر ايجاد انسجام و يكپارچگي در برنامه و دو معيار ريتم و فراز و فرود، بيشتر ناظر بر ايجاد تنوع در برنامه، در عين رعايت تناسب و توازن هستند