سبك هاي نوشتاري توييت هاي انتقادي در ميان كاربران ايراني

با ظهور شبكه‌هاي اجتماعي در عصر جديد، نقش رسانه‌هاي قديمي مانند تلويزيون و روزنامه كم‌رنگ‌تر از گذشته شده است و در فضاي دموكراتيك و چندصدايي، اين مردم هستند كه جاي رسانه‌هاي تك‌صدا را گرفته‌اند. انسان‌ها، نه‌تنها ديگر تحت تأثير پيام‌هاي رسانه‌هاي قديمي قرار نمي‌‌گيرند، بلكه خود توليدكننده پيام‌ها هستند. توييتر، به عنوان يك شبكه اجتماعي، نشان‌دهنده عامليت و ابرازگري است. توييت‌هاي انتقادي سبك نوشتاري به‌خصوصي دارند كه آن‌ها را از متون ساير شبكه‌هاي اجتماعي متمايز مي‌كند؛ سبكي كه سبب جذابيت و تأثيرگذاري آن به كاربران در عرصه كنش‌ورزي سياسي و انتقادي كمك شاياني كرده است. در اين مقاله با استفاده از مكاتب مطالعات‌ فرهنگي، فرماليسم و روش نشانه‌شناسي، به‌دنبال شناسايي ويژگي‌ها و سبك‌هاي زباني توييت‌هاي انتقادي، ميان كاربران ايراني هستيم. از ويژگي‌هاي مسلط سبك نوشتاري توييت‌ها، استفاده از بينامتنيت، پارودي، آيروني، تخيل، تشبيه و غيره بود. كاربراني كه توييت‌هايشان نشان مي‌داد پيش‌زمينه‌ها و مطالعه‌هاي فراواني دارند، ارجاعات بسياري به متون ديگر داشتند؛ زبان طنز را انتخاب كرده‌ و به تخيل و فانتزي علاقه‌مند‌ هستند.