بررسي و مطالعه باستان ‌شناختي زيستگاه هاي دوره اشكاني حوزه دره سفيدرود رودبار

توانمندي‌هاي زيست‌محيطي از جمله عبور رودخانه سفيدرود از بخش مركزي رودبار در جنوب گيلان و قرار گرفتن آن بر روي مسير ارتباطي فلات مركزي با شمال ايران باعث شده تا از ديرباز اين منطقه مورد توجه گروه‌ها و جوامع بشري باشد. از اين رو موجب شده تا محوطه هاي بي‌شماري در سراسر منطقه به صورت تپه‌ها، گورستان‌ها و محوطه‌هاي باستاني پراكنده گردد. در خلال بررسي‌هاي انجام شده در سال‌هاي 1385 الي 1389 در منطقۀ مورد مطالعه، 19 محوطۀ دورۀ اشكاني با مواد فرهنگي شاخص متعلق به اين دوره شناسايي گشت. اين پژوهش به شيوه توصيفي و ميداني به بررسي وضعيت توپوگرافي، موقعيت جغرافيايي، راه‌هاي دسترسي و منابع آبي آثار پرداخته و نيز مواد فرهنگي و آسيب شناسي محوطه ها را مورد مطالعه قرار داده است. اغلب محوطه‌هاي بررسي‌شده شامل گورستان و تعدادي نيز استقرارگاه‌هاي كوچك است. محدوديت پتانسيل‌هاي زيست‌محيطي از مهم‌ترين عواملي است كه مانع شكل‌گيري شهرها و مراكز جمعيتي بزرگ در منطقه شده و با توجه به وجود مراتع، جنگل‌ها و منابع آبي، به نظر مي‌رسد زندگي مردم منطقه ضمن آشنايي با كشاورزي مبتني بر دامداري بوده و شيوه رايج زندگي نيز از نوع نيمه كوچروي (به سبك عمودي) بوده است. تشابه سفال‌ها و گورها در طول يك دره از پايين ترين تا مرتفع ترين نقطه ارتفاعي از سطح دريا به خوبي گوياي اين موضوع است در اين بررسي اغلب سفال‌هاي ادوار تاريخي و اشكاني به رنگ قرمز، نارنجي، قهوه اي تيره و عموماً صيقلي به دست آمد و بيشتر گورها هم حفره اي ساده، پشته سنگي، دخمه ا ي، چهارچينه سنگي و بعضاً كلان سنگي است و از اين حيث قابل‌ مقايسه با ساير گورستان‌هاي هم‌دوره مانند طالش، رضوانشهر، ديلمان، املش، شاه پير، چره در گيلان و گرمي در آذربايجان و بيستون در غرب كشور است. قطعات سفالي محوطه ها به دو نوع ساده و تزييني تقسيم مي شود و تعداد قطعات سفال‌هاي تزييني بيشتر از گونۀ ديگر مشاهده شد.