رستاخيز كهن الگوهاي يونگ دربيداركردن ابليس معاويه راخيز وقت نماز است

كهن الگوهاصورت هاي ازلي مشترك در ذهن و ضمير ناخودآگاه جمعي افراد بشر هستندكه در هردوره اي به صورت عقايد رايج آن دوره خود را نشان مي دهند و نگرش آنها مي تواند شناخت ما را در مورد جريانهاي عميق فرهنگي،ادبي و مذهبي در دورههاي تاريخي افزايش دهد. يونگ در آثار خود از كهن الگوهاي متعددي نام مي برد و هر يك از آنها را به تنهايي و در پيوند كلي با هم در شمارپرمعناترين تجليات ناخوداگاه جمعي به شمار مي آورد. در اين مقاله كهن الگوهايي يونگ در قالب داستاني ازدفتر دوم مثنوي)بيدار كردن ابليس معاويه را خيز وقت نماز است) تحليل گرديده در اين پژوهش با ديد مكتـب روانكـاوي يونـگ و از منظر كهن الگويي به جهان شعري مولانا نگريسته شده و مشخص شد كه اين دسته از كهن الگوها تأثيربسزايي بر ذهن و زبان اين شاعر داشته اند. همچنين تأثير كهن الگوهايي نظير عشق، مرگ،تولد دوباره، قهرمان، و ... كه همواره ذهن بشر را به خودمشغول كردهاند، در شعرمولانا بررسي شده است.داستان بيداركردن ابليس معاويه در سه بخش شخصيت،نماد،موقعيت مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است.