وضعيت خودمراقبتي در سالمندان مبتلا به نارسايي قلبي بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه قلبي بيمارستان‌هاي دولتي شرق گيلان در سال 1399

زمينه و هدف: نارسايي قلبي دليل اصلي مرگ، بيماري، بستري شدن در بيمارستان و كيفيت پايين زندگي است. گزينه‌هاي زيادي براي كنترل نارسايي قلبي وجود دارد كه خود‌مراقبتي يكي از آنها است. با وجود اهميت خودمراقبتي در نتايج مثبت سلامتي، بسياري از بيماران مبتلا به نارسايي قلبي رفتارهاي خودمراقبتي ناكافي دارند. هدف از پژوهش حاضر تعيين وضعيت خود‌مراقبتي در سالمندان مبتلا به نارسايي قلبي بوده است. روش بررسي: اين مقاله بخشي از نتايج يك مطالعه مقطعي بزرگتر را گزارش مي‌نمايد. جامعه پژوهش شامل سالمندان مبتلا به نارسايي قلبي بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه قلبي بيمارستان‌هاي دولتي شرق گيلان در سال 1399 بود. از اين جامعه، 125نفر نمونه به صورت در دسترس انتخاب شد. ابزارهاي پژوهش شامل مشخصات جمعيت شناختي و پرسشنامه خودمراقبتي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي (SCHFI) بود. داده‌ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصيفي (جداول توزيع فراواني، ميانگين و انحراف معيار) تحليل شد. يافته‌ها: نتايج در خصوص ميانگين نمرات خودمراقبتي بيماران شركت كننده در مطالعه، نشان داد كه ميانگين نمره كل خودمراقبتي 10.96 ± 67.16، استمرار خودمراقبتي 4.39 ± 28.94، مديريت خودمراقبتي 3.96 ± 17.98و اطمينان به انجام خودمراقبتي 4.05 ± 20.49 بوده است. بيشتر نمونه‌هاي پژوهش از نظر خودمراقبتي كل (75.2%) و زيرمقياس‌هاي آن شامل استمرار خودمراقبتي (59.2%)، مديريت خودمراقبتي (69.6%) و اطمينان به انجام خودمراقبتي (82.4%) داراي وضعيت مطلوب بودند. بهترين وضعيت خودمراقبتي مطلوب به ترتيب در ابعاد اطمينان به انجام خودمراقبتي، مديريت خودمراقبتي و استمرار خودمراقبتي بودند. نتيجه‌گيري كلي: يافته‌ها نشان داد وضعيت خودمراقبتي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي بطور كلي در وضعيت مطلوبي است. با وجود اين نتايج، توجه بيشتر در مراقبت‌هاي پرستاري و درماني جهت ارتقاء و بهبود وضعيت خودمراقبتي در سالمندان خصوصاّ در رفتارهاي خود‌مراقبتي مربوط به انجام ورزش و توزين روزانه ضروري به نظر مي‌رسد.