نگاهي به فضاهاي احتمال ناجابه جايي

نظريه احتمال ناجابه جايي تعميمي از نظريۀ احتمال كلاسيك است كه در آن، به متغيرهاي تصادفي به چشم توابع اندازه پذير نگاه نمي شود، بلكه به سان عملگر هايي روي يك فضاي هيلبرت تلقي مي شوند. در اين مقاله، با ارائه چندين مثال، به بررسي سير تاريخي نظريۀ احتمال و تحول آن از صورت كلاسيك به نظريه اندازه و سپس صورت ناجا به جايي مي پردازيم.