پارادايم امام خميني (ره) در تحقق حقوق سياسي-اجتماعي زنان

مسئله زنان همواره بحثي فراگير در تاريخ‌‏‏ ‏‏انديشه‌ها بوده و در دوران معاصر با رشد ‏‏بيشتري مواجهه شده است. رويكرد معقول به اين عرصه و دفاع منطقي از ‌انديشه‌هاي اسلامي ‌در مورد زنان، مستلزم تعمق در كلام و رويه مراجع تقليد مؤثر، پويا و معاصر است تلاش اسلام براي زدودن غبار جهالت و نجات انسان،‌ به‌ويژه زن در محيطي كه زن را مايه ننگ و شرمساري مي‌دانست انكارناپذير است، اما عقب‌ماندگي زنان را بايد بيش از هر چيز در فرهنگ مردسالارانه حاكم بر جوامع گذشته دانست. جريان‌هاي شبهه ساز در راستاي جنگ نرم و نااميد سازي زنان به‌عنوان نيمي از جمعيت  ايران بر وضعيت زنان متمركزشده‌اند. سؤال اين است كه آيا آرمان‌هاي جمهوري اسلامي در جهت انحطاط جايگاه اجتماعي و سياسي زنان حركت كرده است ؟ در اين پژوهش با روش تحليلي و توصيفي به دنبال بررسي رويكرد عملي امام به‌عنوان تئوريسين و مجري جمهوري اسلامي ايران در تحقق حقوق سياسي و اجتماعي زنان هستيم. زنان ايران در پرتو سيره و سخنان امام به‌صورت مثبت نسبت به ابعاد مختلف نظام سياسي حساسيت نشان دادند و رابطه فعالي با آن برقرار كردند امام ابعادي از مشاركت را به‌عنوان تكليف مطرح و اين حقوق را با وظايف شرعي پيوند زدند.