بررسي عملكرد سيستم جمع آوري آب هاي سطحي و تحليل حساسيت پارامتر هاي موثر بر آن ( مطالعه مناطق 10 و 11 مشهد)

شهرنشيني باعث افزايش رواناب ورودي به سيستم هاي جمع آوري آب هاي سطحي مي شود. در اين پژوهش با استفاده از مدل SWMM به بررسي سيستم جمع آوري آب هاي سطحي مناطق 10 و 11 شهر مشهد پرداخته شده است. همچنين به منظور تعيين روابط بين متغيير هاي مدل با يكديگر و همچنين تعيين الويت تاثير پارامتر ها بر خروجي مدل آناليز حساسيت مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج مطالعات نشان مي دهد كه سيستم جمع آوري موجود توان عبور حدود 80 درصد رواناب سطحي دارد و به ترتيب 38.2 و 29.1 درصد از كانال در مدلسازي با دوره بازگشت 50 و 5 ساله دچار پس زدگي و آبگرفتگي مي شوند. به منظور بررسي اثرگذاري پارامتر ها بر عملكرد مدل، 8 پارامتر انتخاب و تاثير آن ها بر دبي خروجي ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه به ترتيب درصد مناطق نفوذ ناپذير، عرض معادل و ضريب زبري در اراضي نفوذ پذير و نفوذ ناپذير بيشترين تاثير را بر دبي خروجي دارد. همچنين پارامتر درصد اراضي نفوذ ناپذير بدون ذخيره سطحي كمتر اثر را دارد. با افزايش 30 درصدي مناطق تفوذ ناپذير به تريب دبي اوج و رواناب سطحي 20.1 و 19.1 درصد افزايش مي يابد. بررسي ها نشان داد كه تغيير كاربري، افزايش اراضي نفوذ ناپذير، كاهش ضريب زبري و طراحي نامناسب و قديمي كانال هاي موجود از دلايل اصلي كاهش عملكرد سيستم جمع آوري آب هاي سطحي محدوده مورد مطالعه مي باشد.