بررسي ساخت‌هاي دومفعولي و دومتعدي در زبان فارسي در چارچوب صرف توزيعي

مقالۀ حاضر به بررسي ساخت‌هاي دومفعولي و دومتعدي در زبان فارسي بر اساس آراء وود و مرنتز (2017) ‌در چارچوب صرف توزيعي مي‌پردازد و نشان ‌مي‌دهد چگونه مي‌توان تناوب موضوعي را به ويژگي‌هاي نحوي‌معنايي يك هستۀ معرف موضوع با بر چسب i* فروكاست تا تحليل واحدي براي هسته‌هاي معرف موضوع ارائه‌ كرد. پديدۀ انتقال مالكيت در ساخت‌هاي دومفعولي و رابطۀ مكاني در ساخت‌هاي دومتعدي با اين فرض تبيين ‌مي‌شود كه توانايي فعل براي حضور در ساخت دومفعولي مستلزم گزينش يك گروه معرف مركب به‌صورت D*P و توانايي فعل براي رخداد در ساخت دومتعدي مستلزم گزينش يك گروه حرف اضافه‌اي مركب به‌صورت P*p مكاني است كه از رهگذر تركيب هستۀ i* با يك متمم DP و pP، به ترتيب نقش تتايي مالك و پيكر به شاخص اعطا مي‌‌شود. چگونگي تعبير اين نقش‌ها از يك قاعدۀ تعبيري وابسته به بافت مايه ‌مي‌گيرد كه در سايۀ ساخت‌هاي نحوي تعريف و بر اساس اصل خوانش معنا تحديد مي‌شود. تعبير موضوع‌هاي بروني در ساخت‌هاي يادشده از جايگاه ساختاري يك هستۀ نحوي و نقش مفهومي ـ معنايي ريشه مايه‌ مي‌گيرد.