شناسايي و پهنه‌بندي مناطق مستعد زمين‌لغزش با استفاده از روش شيءگرا و تحليل شبكه (ANP) (مطالعه موردي: حوضه آبريز شاهرودچايي شهرستان خلخال)

حركتهاي دامنه‌اي به‌ويژه زمين‌لغزش در زمره پرخطرترين و زيان‌بارترين مخاطرات محيطي است كه در دهه‌هاي اخير شتاب فزاينده‌اي يافته است. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي ميزان كارايي تكنيك‌ پردازش شيءگراي تصاوير ماهواره‌اي سنتينل 2A در شناسايي، آشكارسازي و پهنه‌بندي خطر وقوع زمين‌لغزش‌ها در حوضه آبريز شاهرودچايي شهرستان خلخال صورت گرفت. به همين دليل ابتدا با استفاده از پردازش شيءگرا زمين‌لغزش‌هاي رخ‌داده در منطقه شناسايي گرديدند و سپس با استفاده از روش تحليل شبكه (ANP) منطقه موردمطالعه از نظر خطر وقوع زمين‌لغزش پهنه‌بندي گرديد. جهت استخراج زمين‌لغزش‌ها از لايه ارتفاع، شيب، جهت جريان، شاخص پوشش گياهي و تصوير سنتينل 2A استفاده گرديد؛ با بررسي‌هاي ميداني صورت گرفته مشخص گرديد كه زمين‌لغزش‌هاي موجود (81 زمين‌لغزش) در منطقه با دقت 94 درصد و ضريب كاپاي 91 درصد با روش شيءگرا شناسايي و استخراج گرديده‌اند؛ و اين نشان‌دهنده‌ي توانايي بالاي پردازش شيءگرا در شناسايي مناطق مستعد زمين‌لغزش مي‌باشد. در ادامه با استفاده از روش تحليل شبكه و به‌كارگيري 11 پارامتر ارتفاع، شيب زمين، جهت شيب، كاربري زمين، زمين‌شناسي، شاخص طول شيب (LS)، شاخص رطوبت توپوگرافيك (TWI)، شاخص قدرت آبراهه (SPI)، فاصله از گسل، فاصله از جاده و فاصله از آبراهه، پهنه‌بندي منطقه مورد مطالعه از نظر خطر وقوع زمين‌لغزش انجام گرفت كه با توجه به نتايج بدست آمده 39.13 درصد از اراضي محدوده مورد مطالعه از پتانسيل بسيار بالايي براي وقوع زمين‌لغزش برخوردار مي‌باشند. همچنين، درصد قابل‌توجهي از زمين‌لغزش‌ها در طبقه با حساسيت زياد تعداد 50 زمين‌لغزش (61.72) قرار دارند. لذا مي‌توان گفت دقت مدل بكار رفته در پهنه‌بندي حساسيت وقوع زمين‌لغزش قابل‌قبول است.