مقايسه اثربخشي ماتريكس درمان پذيرش و پايبندي با درمان شناختي-رفتاري مبتني بر الگوي هافمن بر اختلال اضطراب اجتماعي

مقدمه: اختلال اضطراب اجتماعي، يكي از سخت‌ترين اختلال‌هاي اضطرابي در مقاومت به درمان است. بنابراين بكارگيري درمان تجربي فراتشخيصي يكپارچه‌نگر ضروري است. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي و اثربخشي ماتريكس درمان پذيرش و پايبندي و درمان شناختي-رفتاري مبتني بر الگوي هافمن بر اختلال اضطراب اجتماعي انجام شد. روش‌: اين پژوهش از نوع كارآزمايي باليني با طرح آزمايشي تك آزمودني با خط پايه چندگانه ناهمزمان بود كه به روش نمونه‌گيري هدفمند در طي 12 جلسۀ 60 دقيقه‌اي با پيگيري 2 ماهه بر روي 6 دانشجوي مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي اجرا شد. براي مقايسه نتايج اين دو الگوي درماني از مقياس اضطراب اجتماعي ليبويتز، مقياس خود شفقت‌ورزي فرم كوتاه ريس و همكاران، پرسشنامۀ انعطافپذيري پذيرش و عمل نسخۀ دوم بوند و‌ همكاران، و پرسشنامه زندگي ارزشمند ويلسون و همكاران استفاده شد. داده‌ها به روش ترسيم ديداري، درصد بهبودي، شاخص تغيير پايا و شاخص‌هاي شش‌گانه كارايي باليني تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه در گروه ماتريكس اكت ميزان درصد بهبودي كلي پس از درمان در متغير اضطراب اجتماعي 63.1%، متغير انعطاف‌پذيري 66.6%، متغير زندگي ارزشمند 62.5% و در متغير خود شفقت‌ورزي، 68.5% و در گروه درمان شناختي-رفتاري هافمن ميزان درصد بهبودي كلي پس از درمان در متغير اضطراب اجتماعي 61.2%، متغير انعطاف‌پذيري 58.8%، متغير زندگي ارزشمند 32.8% و در متغير خود شفقت‌ورزي، 23.9% به دست آمد. نتيجه‌گيري: اين پژوهش از اثربخشي بالاتر ماتريكس اكت در زندگي ارزشمند و خود شفقتورزي در مقايسه با درمان شناختي-رفتاري مبتني بر الگوي هافمن در دانشجويان با اختلال اضطراب اجتماعي حمايت مي‌كند.