بررسي تأثير سبك زندگي كاركنان ارتش جمهوري اسلامي ايران بر ميزان تعهد سازماني آنان (مطالعه موردي: كاركنان منطقه يكم امامت نداجا)

يكي از سرمايه هاي بسيار مهم در هر سازماني، نيروي انساني آن سازمان است و موفقيت يا شكست هر سازمان تا حدود زيادي  به عملكرد نيروي انساني آن سازمان بستگي دارد. سبك زندگي به‌عنوان عاملي مؤثر بر رفتار كاركنان، تسهيل‌كننده تعهد سازماني آن‌ها است. در نيروهاي مسلح كه با مقوله حياتي امنيت و دفاع از جامعه سروكار دارند و برونداد فعاليت كاركنان اين سازمان ها، توليد امنيت و ايجاد بازدارندگي در مقابل دشمنان است، ارزش سرمايه انساني متعهد و متدين بيشتر نمايان مي شود. اين پژوهش به‌منظور بررسي تأثير سبك زندگي بر ميزان تعهد سازماني كاركنان آجا انجام گرفته است. جامعه آماري اين پژوهش، كاركنان منطقه يكم امامت نداجا در سال 1398 بودند كه از بين آن‌ها تعداد 350 نفر با استفاده از روش تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. روش تحقيق از نوع همبستگي بوده و جهت گردآوري اطلاعات از پرسش نامه و براي تحليل آماري داده‌ها از آمار توصيفي و استنباطي استفاده شده است. نتايج به‌دست‌آمده نشان داد كه: بين بُعد نگرش ها و گرايش ها، بُعد فعاليت ها،  بُعد روابط انساني با تعهد سازماني رابطه مثبت و معناداري وجود داشته و بُعد اموال تنها با تعهد مستمر رابطه معنادار دارد و اين متغير با ساير ابعاد تعهد سازماني در اين تحقيق فاقد رابطه معنادار است. درنتيجه سبك زندگي بر تعهد سازماني كاركنان منطقه يكم امامت نداجا تأثير مستقيم و مثبتي داشته و بين اين دو متغير يك رابطه قوي برقرار است و بر اين اساس، تقويت سبك زندگي در ابعاد بيان‌شده به افزايش تعهد سازماني كاركنان آجا منجر خواهد شد.