ارائه مدل ساختاري شهروندي زيست‌محيطي بر مبناي شهريت و سرمايه فرهنگي در بين شهروندان تبريز

شهرنشيني و رشد سريع آن، بر اقتصاد و محيط زيست يك منطقه تأثير زيادي دارد. همچنين روحيات و شيوه زندگي مردم شهرنشين با گسترش شهرنشيني دستخوش دگرگوني‌هاي نسبتاً زيادي مي‌شود. از آنجايي كه شهروندي زيست محيطي در يك محيط اجتماعي و فرهنگي تحت عنوان شهر شكل مي گيرد و تحت تأثير بسياري از عوامل فرهنگي مي باشد، تحقيق حاضر با هدف مطالعه ارائه مدل ساختاري شهروندي زيست محيطي بر مبناي شهريت و سرمايه فرهنگي در بين شهروندان تبريزي انجام يافته است. روش مورد استفاده در تحقيق حاضر پيمايشي است. از ابزار پرسشنامه محقق ساخته جهت جمع آوري داده هاي مورد نياز استفاده شده است. جامعه آماري ساكنان بين 64 15 سال كلان شهر تبريز به تعداد 407 نفر بر اساس فرمول نمونه گيري كوكران تعيين و به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي، براي مطالعه انتخاب شده اند.  نتايج نشان مي دهد كه بين متغير شهريت و شهروندي زيست محيطي (0.658) و همچنين بين متغير سرمايه فرهنگي و شهروندي زيست محيطي (0.736) همبستگي مثبت و معني‌داري وجود دارد. ضرايب مسير مربوط به شهريت نشان داد كه مديريت شهري، بهداشت محيطي و امكانات و فناوري شهري به ترتيب با مقادير 0.52، 0.45 و 0.72 واريانس شهريت را تبيين مي‌ كنند. همچنين ضرايب مسير مربوط به سرمايه فرهنگي نشان داد كه سرمايه فرهنگي عينيت‌يافته، تجسم يافته و نهادي به ترتيب با مقادير 0.53، 0.65 و 0.68 واريانس سرمايه فرهنگي را تبيين مي‌ كنند.