كاربرد مدل(ISM) جهت سطح بندي شاخص هاي شادي

هدف پژوهش حاضر، كاربرد مدل تفسير ساختاري( ISM) جهت سطح بندي شاخص هاي شادي بود. بدين منظور، از ميان جامعه آماري تحقيق كه شامل دانش آموزان، معلمان، اساتيد و مديران گروه هاي آموزشي چند دانشگاه در شهر تهران با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند، تعداد 222 نفر( 02 نفر دانش آموز ،02 نفر معلم ،02 نفر استاد دانشگاه ،02 نفر مديران گروه هاي آموزشي) انتخاب شدند. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، بنيادي و از لحاظ ماهيت، توصيفي- تحليلي بود. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه بررسي ارتباط مفهومي بين شاخص ها و پرسشنامه مقايسه هاي زوجي و همچنين پرسشنامه سنجش سطح شادي بود. براي انجام اين پژوهش، ابتدا معيارهاي شادي با استفاده از ادبيات تحقيق و نظر خبرگان استخراج شد و سپس بر مبناي عوامل و مؤلفه هاي به دست آمده، به سطح بندي شاخص هاي شادي با استفاده از مدل تفسير ساختاري (ISM) پرداخته شد. نتايج روش ISM نشان داد كه در ميان عوامل فردي تأثيرگذار بر شادي، شاخص رضايت از زندگي ،از مهمترين عامل مؤثر بر شادي بود، همچنين خوش بيني، ارتباط دوستانه و صميمانه با دوستان و همكلاسان، اميد و هدف داشتن، معنادار بودن زندگي، اعتماد به نفس و نگرش مثبت نسبت به خود و محيط در رده هاي بعدي از نظر تأثيرگذاري بر شادي بودند. در ميان عوامل خانوادگي نيز بهداشت و سلامت رواني خانواده، مهمترين عامل مؤثر بر شادي بود. در واقع بهداشت و سلامت رواني خانواده تنها عامل تأثيرگذار بر شادي به دست آمد. در ميان عوامل مدرسه اي نيز امنيت عاطفي و رواني، مهمترين عامل مؤثر بر شادي بود. احساس تعلق به مدرسه در جايگاه بعدي از نظر تأثيرگذاري بر شادي بود.