تاثير تمرين هوازي به همراه رژيم غذايي پرچرب بر eNOS و ROS بافت بيضه موش‌هاي صحرايي نر نوجوان

زمينه و هدف هدف از اين تحقيق تعيين تأثير يك دوره تمرين هوازي به همراه رژيم غذايي پرچرب بر eNOS و ROS بافت بيضه موش‌هاي صحرايي نر نوجوان بود.روش بررسي بدين منظور، 24 سر موش نر نوجوان (30‌‌روزه) به طور تصادفي به چهار گروه رژيم معمولي كنترل، رژيم معمولي تمرين، رژيم پرچرب كنترل و رژيم پرچرب تمرين تقسيم شدند. گروه تغذيه پرچرب به مدت 30 روز تحت رژيم غذايي پرچرب (HF: 817/5 kcal/g ) قرار گرفتند. از روز شصت‌ام، رژيم غذايي با چربي معمولي (NF: 801/3 kcal/g ) اعمال شد. برنامه تمرين هوازي به مدت چهار هفته سه روز در هفته (دوازده جلسه و از روز هفتادم تا نود‌‌و‌هشتم زندگي) انجام شد.يافته‌ها نتايج نشان داد كه مقدار ROS بافت بيضه موش‌هاي نر فقط در گروه رژيم پرچرب نسبت به ساير گروه‌ها بيشتر بود. همچنين در بين گروه‌ها از لحاظ مقدار eNOS بافت بيضه موش‌هاي نر تفاوت معني‌داري وجود نداشت.نتيجه‌گيري در كل بر مبناي نتايج اين تحقيق ما نتيجه‌گيري كرديم كه رژيم پرچرب سبب افزايش توليد گونه‌هاي فعال اكسيژن بافت بيضه مي‌شود و تمرين هوازي بر آن تأثير ندارد. همچنين در تقابل با بخش اكثر شواهد موجود، نه تمرين و نه مصرف رژيم پرچرب، تأثيري بر مقدار eNOS بافت بيضه نداشتند. بنابراين، به دليل محدوديت‌هاي اين تحقيق و كمبود شواهد همچنان در اين زمينه نياز به بررسي‌هاي بيشتر از فنوتيپ سلولي، سرنوشت اسپرم‌ها و شناسايي مسيرهاي درگير در بروز استرس اكسايشي و آثار متعاقب ناشي از فعال‌سازي eNOS در بافت بيضه در پاسخ به تمرين بدني و چاقي باقي است