بررسي تاثير روان درماني بدني بر قابليت‌هاي هوش عملي دانش‌آموزان ابتدايي

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي روان درماني بدني بر قابليت‌هاي هوش عملي دانش‌آموزان ابتدايي انجام شده است. اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي بود و در اين راستا، طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل مورد استفاده قرار گرفت. جامعه آماري پژوهش شامل دانش‌آموزان ابتدايي 4 مدرسه دولتي(دو پسرانه دو دخترانه) در  ناحيه 6 شهر مشهد بود كه در سال تحصيلي 97 1398مشغول به تحصيل بودند. با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس 42 نفر از دانش‌آموزان مقطع ابتدايي در دو گروه به صورت تصادفي گمارش شدند: 10 نفر پسر و 10 نفر دختر در گروه كنترل، 12 نفر پسر و 10 نفر دختر در گروه آزمايش تحت مداخلۀ روان درماني بدني قرار گرفتند. دوره روان درماني بدني براي گروه ازمايش در 36 جلسه 60 دقيقه‌اي به مدت 3 ماه ارائه گرديد و در اين مدت گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفت. ابزار سنجش مورد استفاده در اين پژوهش آزمون هوش گوديناف بود. در اين پژوهش براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كواريانس استفاده شد. با اجراي آزمون تحليل كواريانس دو گروهي براي مقايسه تفاوت‌هاي پس آزمون دو گروه، با كنترل پيش‌آزمون، نتايج نشان داد كه روان درماني بدني در افزايش قابليت‌هاي هوش عملي دانش آموزان ابتدايي تأثير معناداري داشته است (0.05 p).