عنوان مقاله :
تحليل استعارۀ مفهومي باد صبا در شعر حافظ
عنوان به زبان ديگر :
The Analysis of Conceptual Metaphor of Zephyr (Saba Wind) in Hafiz Poetry
پديد آورندگان :
اسداللهي، خدابخش دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده ادبيات و علوم انساني - گروه زبان و ادبيات فارسي، اردبيل، ايران , سبزعليپور، جهاندوست دانشگاه آزاد اسلامي واحد رشت - دانشكده ادبيات و علوم انساني - گروه زبان و ادبيات فارسي، رشت، ايران
كليدواژه :
زبان‌شناسي شناختي , استعاره مفهومي , باد صبا , حافظ شيرازي , وايو
چكيده فارسي :
ليكاف و جانسون با نظريۀ استعارۀ مفهومي نشان دادند كه استعاره‌ها از ذهن بر زبان جاري مي‌شوند و تا زماني كه در ذهن تغيير شناختي ايجاد نشود، استعاره شكل نمي‌گيرد. ادبيات فارسي- با پيكرۀ عظيمي كه در اختيار دارد- در دل خود گنجينۀ استعاره‌هاي مفهومي بسياري جاي داده‌است. رويكرد اين تحقيق شناختي است و با روش توصيفي-تحليلي يكي از استعاره‌هاي مهم ادبيات فارسي؛ يعني كلان‌استعارۀ «باد صبا انسان است» بررسي شده‌است. پرسش اين پژوهش آن است كه از نظر شناختي، باد صبا چگونه در زبان فارسي مفهوم‌سازي شده‌است؟ داده‌هاي اين تحقيق از ديوان حافظ به دست آمده‌است. تحليل داده‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه صبا در ادبيات فارسي از نظر شناختي يك انسانِ عاشق، طبيب، پرده‌دار، سنگ صبور، رازدار و در عين‌حال، يك انسانِ سخن‌چين، بيمار، دروغ‌گو، رقيب و بي‌وفا ترسيم شده‌است. از مقايسۀ شخصيت و خويشكاري دوگانۀ صبا در شعر فارسي، مي‌توان احتمال داد كه صبا بازمانده‌اي از ايزد «وايو» در ايران باستان باشد.
چكيده لاتين :
Through the theory of conceptual metaphor, Lakoff and Johnson showed that metaphors originate from the mind and reach the language and as long as there are no conceptual changes in the mind, no metaphors are created. Persian literature, with a large body of available resources, includes a treasure of numerous conceptual metaphors. The current study uses a cognitive approach and investigates one of the important metaphors in the Persian literature, namely the “Zephyr is human” metaphor. The main research question investigates how Zephyr is conceptualized in Persian language. The data for this study is gathered from divan of Hafez. Analysis of the data indicated that Zephyr in Persian literature is conceptually portrayed as a lover/healer/veiled/patient listener/ secretive human as well as a human who is gossiper/ sick/ liar/ rival and unfaithful. By comparing the dual personality and selfishness of Zephyr (Baad-e-Saba) in Persian poems, one can reach the conclusion that Zephyr (Bad-e-Saba) is probably a remaining visage of ancient Iranian god of Vayu.
عنوان نشريه :
مطالعات زبان و ادبيات غنايي
