تحليل نشانه‌هاي اضطراب و ترس در دو رمان «جزيرۀ سرگرداني» و «ساربان سرگردان» بر اساس نظريات گريماس و تاراستي

Analysis of Signs of Wandering in the Two Novels "Wandering lsland" and " Wandering Cameleer" based on the Theories of Griemas and Tarasti

سيمين دانشور در جزيرۀ سرگرداني و ساربان سرگردان، مخاطب را با وضعيتي گفتماني مواجه مي‌كند كه در آن «كنش» دچار شرايط شده است. در اين حالت، كنش‌گر همواره با احساساتي چون اضطراب، سرگرداني، ترس، چالش با خود، نداشتن اطمينان، فرار از گذشته و احساس ناامني روبرو مي‌شود و نفي يك وضعيت او را وارد وضعيتي ديگر مي‌كند. هر وضعيت براي او در حكم يك چالۀ معنايي است كه عبور از آن به انرژي جهشي نيازمند است. در چنين وضعيتي، كنش‌گر توان هر كنشي را از دست مي‌دهد و در وضعيت ناپايدار ماندن و نماندن، شدن و نشدن سرگردان است. در اين پژوهش كوشش شده است از منظر نشانه‌معناشناسي و با توجه به نظريات گريماس و اييرو تاراستي به بررسي نشانه‌ها و كاركردهاي سرگرداني در دو رمان جزيرۀ سرگرداني و ساربان سرگردان پرداخته ‌شود تا نشان دهد كه چگونه سرگرداني از طريق فرايند سلبي- ايجابي سبب گسست شخصيت اول داستان از «من» شخصي‌اش مي‌شود. نتيجۀ عبور از اين گسست، بازيابي خود و شناخت انتزاعي از خود و اطرافيان است و اين شناخت سبب مي‌شود شخصيت اول داستان در يك وضعيت ايجابي كه همان معرفت و تسلط بر خود است، قرار گيرد و «من» واحد وجود خود را دريابد و استعلا يابد.

In wandering island and wandering cameleer, simin daneshvar confronts the audience with a discourse in which "action" is subjected to unusual circumstances. In this situation, the actor is always confronted with feelings such as anxiety, wandering, fear, challenging himself, insecurity, escaping the past and feeling insecure and rejecting one situation into another. For him every situation is a semantic hole that requires a jump energy to pass through. In such a situation, the actor loses the power of any action and becomes an emotional subject that wanders between too states of staying and not staying, becoming and not being. In this essay examines the existential conditions of the two wandering island novels and the wandering cameleer in order to find out what factors interfere with the process of action and passage into the existential state. In this descriptive-analytical study, this research has been attemped with regard to Griemas and tarasti’s theories, we examine the signs and functions of wandering, the conditions of meaning production in the wandering island and wandering cameleer and shows how wandering through the negative-assertion process causes the novel’s first character to break from his personal ‘I’. The result of this rupture is self-recovery and abstract congnition of oneself and those around oneself, and this cognition causes the first character of the story to be in a positive state, which is self-knowledge and domination, and the ‘I’ realizes and transcends the unit of its existence.