بررسي سرشت آگاهي در خلال تفسيرهاي هايدگر از فوسيس و پسوخه و انتقادهاي وي از علم‌گرايي

Examining Nature of Consciousness through Heidegger's Interpretations of φυσις and Ψυχη and His Criticisms of Scientism

هايدگر با بازتعريف فوسيس (φυσις) و پسوخه (Ψυχη) ارسطويي در مقام انتقاد از علم تجربي (Science) و علم‌گرايي (Scientism) برمي‌آيد كه بر تمام ساحات زندگي انسان و از جمله فلسفه سايه افكنده بود. از خلال اين تفسير‌ها و انتقادات، مي‌توان نظرات وي را درباره آگاهي (Consciousness) استخراج كرد. در نظر وي، معناي فوسيس در زبان يوناني «وجود به ما هو وجود» است و درμορφη (صورت) كه تغيير پيوستار را نشان مي‌دهد، رخ عيان مي‌كند. صورت كه خلاء دوگانه علت فاعلي و علت غايي را براي فوسيس پر مي‌كند در حقيقت همان آگاهي است. آگاهي كه هايدگر از آن با «تجربه زيسته‌» (lived experience) ياد مي‌كند، داراي لايه‌هاي مختلف رفتاري-ادراكي، اجتماعي و پيشا-شخصيِ از قبل معنادار است. هايدگر در تفسير پسوخه به عنوان آگاهي از اصطلاحات مختلفي همچون صورت، Truth (حق)، لوگوس و مقوله استفاده و بيان مي‌كند كه آگاهي در تمام اين اصطلاحات شامل يك دوگانگي است كه همواره ارتباط آن با امر خارجي حفظ مي‌شود. آگاهي براي هايدگر با هستي گره خورده است و وي همواره بر اين نكته تاكيد مي‌كند كه آگاهي همان ارتباط انسان يا دازاين(Dasein) با خارج است و هر چه از اين ارتباط برداشت شود، در مرحله دومي است كه ممكن است انتزاع يا علم يا هر چيز ديگر نام بگيرد.

By giving a new definition of Aristotle’s φυσις and Ψυχη Heidegger criticizes science and scientism. Through these interpretations and criticisms, we can infer his opinions about consciousness. Heidegger translates φυσις as “Being itself” and maintains that it is expressed by μορφη that demonstrate a change in the spectrum. The μορφη, indeed, is the consciousness, which is also referred to as lived experience by Heidegger. It has different layers namely behavioral-perceptional, social, and pre-personal layers. He argues that by objectifying experiences, science eliminates the non-objective aspect of lived experience. It is not possible for science to study lived experience. Therefore, a science of the consciousness about the nature of consciousness is not attainable; because, consciousness is no longer consciousness when it becomes the subject of scientific examination. Heidegger rents different terms to interpret consciousness such as μορφη, truth, λόγος, and categories. He argues that consciousness in all these terms includes a duality that its relationship with an external affair is preserved. It appears that consciousness, φυσις and Being are intertwined in Heidegger’s viewpoint. He emphasizes that consciousness is man or Dassin’s connection with the external world and whatever inferred from this connection, including science, is of second order.