كليدواژه :
تاب آوري اقتصادي , تاب آوري منطقه اي , چارچوب عملياتي , شوك اقتصادي , استان تهران
چكيده فارسي :
ناكارآمدي مناطق در مواجه با شوك هاي اقتصادي و تاثير جدي اين شوك ها بر تمامي وجوه توسعه ، باعث شد تا مفهوم كلي تاب آوري به عنوان توانايي ايستادگي، مطابقت پذيري و احيا پس از شوك تعريف شود. هر چند كه از ترويج اين مفهوم مدت ها مي گذرد، اما اينگونه به نظر مي رسد كه چارچوب عملياتي براي مطالعه اين مفهوم در مقياس برنامه ريزي منطقه اي وجود ندارد. از اين رو با مرور ادبيات نظري، از شش خرده مفهوم شامل "تنوع و وابستگي اقتصادي"،"ميزان تعاملات منطقه"،"شكل و تعامل بخش هاي اقتصادي"،"نوآوري منطقه اي"،"شرايط بنگاه هاي منطقه"و "شرايط خانوار هاي منطقه" براي ساخت اين چارچوب بهره گرفته شد، تا از طريق مجموعه روش هاي ضريب مكاني، تغيير-سهم، داده-ستانده، تجزيه و تحليل پوششي داده ها و آنتروپي مورد سنجش قرار گيرند. به طور كلي، نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه استان تهران نسبت به سطح ملي داراي ظرفيت تاب آوري بيشتري است، كه علت اصلي اين وضعيت ميزان بالاي نوآوري، بهره وري، قدرت تنوع اقتصادي و تعداد شبكه هاي خوشه در استان تهران است.
چكيده لاتين :
Planning regions always face many demanding situations that can deter regional perspective and goals; due to this fact, the resilience notion is becoming more and more topical concept in planning. It seems that in Iran there is no integrated framework for assessing regional resilience, especially from an economic perspective; therefore, the aim of this article is set to define a resilient economy framework at the regional scale. Based on library study and relevant stockholders' opinions, six main criteria considered, followed by some sub-criteria, namely “the variety and dependency of the economy”, “regional relation type with the external environment”, “the rate of dependency to innovation”, “the condition of regional firms”, “the condition of regional families”, “the type of regional economic sectors connections”, and “good governance". Our analyses showed that the Tehran region faced a long shock, about five years and the recovery process was much faster than the national level. However, the national level experienced three short shocks between 2006-2007, 2009-2010, and 2011-2012 years. These shocks were short and periodically happened; thus, this situation led to weakening the resilience capacity. Overall, the Tehran region is more resilient than the national level, mainly thanks to innovation, productivity, power of economic variety, and numbers of modules.
