اثر غلظت عامل هسته‌زا بر سينتيك بلورش مذاب ناهم‌دماي كوپليمر ضربه‌اي پلي‌پروپيلن در هسته‌زايي بتا

فرضيه: ‌هسته‌زايي بتا در هم‌افزايي به فاز لاستيكي كوپليمر ضربه‌اي پلي‌پروپيلن (bIPC) موجب افزايش استحكام ضربه‌اي در دماي كم مي‌شود. مقدار بلورش عامل اصلي مؤثر بر عملكرد مكانيكي و استحكام ضربه‌اي است. گام مهم در توسعه كاربرد اين پليمر در مقياس صنعتي، مطالعه سينتيك بلورش آن به‌ويژه در حالت ناهم‌دماست كه با فرايندهاي صنعتي ارتباط بيشتري دارد. بدين‌منظور، در اين مقاله اثر غلظت عامل هسته‌زاي ‌‌b بر سينتيك بلورش ناهم‌دماي bIPC با مدل‌هاي نظري بررسي شده است.روش‌ها: سينتيك بلورش مذاب ناهم‌دماي نمونه‌هاي bIPC با دو مقدار مختلف كلسيم پيملات به‌عنوان عامل هسته‌زاي بتا كه با روش اختلاط محلولي تهيه شده بودند، در سرعت‌هاي مختلف سرمايش (1، 10 و 25C/min) به‌كمك گرماسنجي پويشي تفاضلي (DSC) بررسي شد. همچنين، براي تأييد تشكيل فاز بلوري b، الگوي پراش پرتو X براي كوپليمر ضربه‌اي پلي‌پروپيلن داراي عامل هسته‌زاي بتا تهيه شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، با افزايش غلظت عامل هسته‌زا بتا، مقدار بلورش كلي نمونه افزايش يافت. همچنين، افزايش سرعت سرمايش و غلظت عامل هسته‌زا به نفع تشكيل بلور بتا بود. از سوي ديگر، نتايج محاسبه زمان نيمه‌عمر بلورش، تغييرات سرعت تبديل با بلورش نسبي، تحليل سينتيكي Mo و ارزيابي انرژي فعال‌سازي براساس روش Kissinger نشان داد، هر چقدر سهم بلور بتا بيشتر و سهم a كمتر باشد، سينتيك بلورش كندتر مي‌شود. بنابراين، افزايش غلظت عامل هسته‌زاي بتا سبب كاهش سرعت بلورش مي‌شود. مدل سنتيكي Ozawa به‌دليل وجود عامل هسته‌زا و نيز بلورش ثانويه، ناكارآمد بود، درحالي كه تحليل Mo به‌خوبي توانست اثر غلظت عامل هسته‌زا را بر سينتيك بلورش روشن سازد.