كاربرد پلي‌استرهاي آليفاتيك زيست‌تخريب‌پذير در مهندسي بافت

مهم‌ترين چالش در انواع مهندسي بافت، طراحي داربست‌ها با خواص فيزيكي، مكانيكي و زيستي مشابه با ماتريس برون‌سلولي (ECM) بافت هدف است. در حالت ايده ‌آل تكثير مناسب سلول ‌ هم‌زمان با تخريب داربست و در نهايت بازسازي و ايجاد بافت مدنظر درون داربست اتفاق مي‌افتد. استفاده از پليمرهاي زيست‌ تخريب ‌پذير يا تركيبي از اين پليمرها و سراميك، فلزات يا كربن به ايجاد داربست‌ها با خواص مدنظر منجر مي‌ شود. تاكنون پليمرهاي طبيعي و سنتزي مختلفي بدين منظور پيشنهاد شده‌ اند كه پلي‌استرهاي آليفاتيك زيست ‌تخريب‌ پذير و زيست‌ سازگار به‌ دليل داشتن خواص قابل پيش‌ بيني و تنظيم‌پذير، يكي از بهترين ماتريس‌هاي پليمري در طراحي داربست ‌هاي استفاده‌شده در مهندسي بافت شناخته شده‌اند. به‌دليل خواص منحصر به‌فرد اين پليمرها، تعداد پژوهش‌هاي انجام‌شده روي آن‌ها با هدف كاربرد در مهندسي بافت در حال افزايش است و بنابراين بررسي مروري اهداف و چالش ‌هاي پيش‌رو ضروري به‌نظر مي ‌رسد. بر اين اساس، هدف مقاله حاضر معرفي و بررسي پژوهش‌هاي انجام‌شده درباره پلي ‌استرهاي آليفاتيك زيست ‌تخريب ‌پذير پركاربرد شامل پلي (لاكتيك اسيد) (PLA)، پلي(گليكوليك اسيد) (PGA)، پلي (لاكتيكcoگليكوليك اسيد) (PLGA)، پلي ‌كاپرولاكتون (PCL) و خانواده پلي‌ استرهاي ميكروبي پلي ‌هيدروكسي ‌آلكانوآت ‌ها (PHA) به ‌ويژه پلي‌ هيدروكسي بوتيرات (PHB) و كوپليمر پلي(3هيدروكسي بوتيرات3coهيدروكسي والرات) (PHBV) است. در اين مقاله به‌ طور ويژه روش ‌هاي سنتز، خواص ساختاري، فيزيكي، مكانيكي و زيستي اين پليمرها بررسي مي‌شود و با ارزيابي روش‌ هاي متنوع اصلاح فيزيكي و شيميايي گزارش ‌شده در مقاله‌هاي پژوهشي سال ‌هاي اخير، به چگونگي غلبه بر چالش طراحي داربست مشابه با ECM پاسخ داده مي‌شود. همچنين، درباره كاربرد اين پلي ‌استرها در مهندسي انواع بافت سخت و نرم از جمله استخوان، غضروف، رباط، تاندون، ماهيچه، طحال، قرنيه و پوست بحث مي‌شود.