بهينه‌سازي الگوي كشت محصولات كشاورزي دشت مهران براساس محدوديت‌هاي منابع آب، سطح زيركشت و تنوع زيستي

به علت محدوديت منابع آبي و سطح زيركشت، تعيين الگوي كشت همواره يكي از چالش‌هاي اصلي كشور در بخش كشاورزي بوده است. در اين تحقيق بهينه‌سازي الگوي كشت دشت مهران واقع در استان ايلام بر اساس محدوديت‌هاي منابع آبي، سطح زيركشت و تنوع زيستي توسط الگوريتم زنتيك انجام مي‌شود. مدل بهينه‌ساز بر روي سه سناريو كه با تركيب قيود مختلف ايجاد شدند، بكار برده شد. نتايج بيانگر آن بود كه در سال زراعي 961395، الگوي كشت بهينه نبوده و شاخص تنوع زيستي نيز بسيار پايين مي‌باشد. سود حاصله و تنوع زيستي در تمامي سناريوها بيشتر از شرايط موجود دشت مهران است. مقدار افزايش سود در سناريوهاي يك، دو و سه به ترتيب 70، 101 و 132 درصد بيشتر از سود الگوي كشت موجود است و از منظر تنوع زيستي، معيار شانون وينر در تمامي سناريوها بيشتر از دوبرابر معيار شانون وينر در الگوي كشت موجود دشت مهران است. گندم، كلزا، كنجد و باميه در اكثر الگوهاي كشت بهينه حضور قابل توجهي دارند. گندم بيشترين سطح زيركشت و گوجه فرنگي و يونجه و ذرت كمترين سطح زيركشت را به خود اختصاص داده‌اند كه دليل آن سود پايين و مصرف بالاي آب اين محصولات مي‌باشد. محصولاتي مانند ذرت، كنجد، باميه و خيار، در الگوي كشت بهينه داراي سطوح زيركشت قابل توجهي هستند و مي‌توان از اين محصولات به‌عنوان محصولات جايگزين كشت فعلي به منظور افزايش سود كشاورزي استفاده نمود.