بررسي اثرات تجهيز و نوسازي اراضي شاليزاري بر برخي ويژگي هاي فيزيكي خاك‌ در منطقه لشت نشاء

طرح تجهيز و نوسازي اراضي، يك راهكار حفاظتي جهت ايجاد شيب يكنواخت جهت يكپارچه سازي، تسهيل آبياري و زهكشي اراضي شاليزاري است. علي رغم اثرات مثبت اين طرح موجب تخريب ويژگي هاي فيزيكي خاك مي شود. هدف اين پژوهش بررسي اثرات تجهيز و نوسازي اراضي بر ويژگي هاي فيزيكي خاك مي باشد، اين كار با مقايسه اراضي سنتي و تجهيز شده، دو منطقه بالاگفشه و ليموچاه در منطقه لشت نشاء  استان گيلان كه به ترتيب دو و پنج سال است كه از زمان تجهيز و نوسازي آن گذشته است انجام شد. تعداد 20 نمونه به روش شبكه اي به ابعاد 20×20 متر از عمق 200 سانتي متر از هر زمين و در مجموع 80 نمونه برداشته شد. درصد شن، سيلت و رس، جرم مخصوص ظاهري، ميانگين وزني قطر خاكدانه ها، رطوبت اشباع خاك، مقاومت فروروي و كربن آلي اندازه گيري شد. مقايسه ميانگين با استفاده از آزمون t نمونه هاي مستقل و نرم افزار SPSS انجام شد. نتايج مقايسه ميانگين بيانگر افزايش معني دار درصد رس، جرم مخصوص ظاهري، مقاومت فروروي در اراضي تجهيز شده ليموچاه بود، ليكن در منطقه بالاگفشه نتايج عكس آن مشاهده شد. به طوركلي نتايج بيانگر آن بود كه تغييرات ناشي از تجهيز و نوسازي اراضي مانند تغيير توزيع اندازه ذرات، تخريب ساختمان و تراكم خاك بدون اعمال مديريت مناسب پس از اجراي طرح و تنها با تكيه بر نقش عامل زمان به برگشت پذيري ويژگي هاي خاك تعديل نمي گردد. اعمال مديريت مناسب مانند كشت گياهان پوششي و بازگرداندن آن به خاك مانند منطقه بالاگفشه مي تواند موجب بهره برداري از منافع طرح يكپارچه سازي اراضي شود و اثرات مخرب حاصل از آن را هم كنترل كند.