بررسي آزمايشگاهي آبشستگي ناشي از جت‌هاي ديواره‌اي آشفته در آب جاري

در مطالعه حاضر توسعه آبشستگي در اثر جت‌هاي‌ ديواره‌اي وارده در آب جاري در قوس 90 درجه مورد بررسي قرار گرفت. براي مطالعه تاثير جريان‌هاي ثانويه، دو موقعيت براي جت در ديواره خارجي در نظر گرفته‌شد (1) شروع قوس (o0) و (2) انتهاي قوس (o90). پارامترهاي مطالعه شده عبارت‌اند از: عدد فرود فلوم (Ff)، عدد رينولدز جت (Rj) و نسبت استغراق جت (H/do). نتايج نشان داد تحت تاثير جريان در فلوم، مسير جت و پروفيل آبشستگي به سمت جريان فلوم انحراف پيدا مي‌كنند. با افزايش Rj، ارتفاع پشته رسوبي (hm) و حداكثر عمق آبشستگي (ds) افزايش مي‌يابد. در اثر جريان‌هاي ثانويه، ds در انتهاي قوس به اندازه قطر نازل (do1) از ds براي جت در شروع قوس بزرگ‌تر مي‌باشد. هم‌چنين براي 36000 Rj، توسعه آبشستگي در جهت جت (ys/B) مي‌تواند موجب انسداد كانال شود كه براي 0.121 Ff انسداد كانال محتمل‎‌تر مي‌باشد. يافته‌ها نشان مي‌دهد با افزايش نسبت سرعت جريان فلوم به سرعت جت (r) ، توسعه پروفيل آبشستگي در جهت جريان فلوم (xs/do) افزايش مي‌يابد و مي‌تواند تا do100پيشروي داشته باشد. براي 0.06 r ، با كاهش سرعت جريان فلوم، ys/B افزايش مي يابد و براي 0.06 r ، افزايش سرعت جريان فلوم موجب گسترش پيشروي جت در عرض كانال مي شود. علاوه بر اين، 0.06 = r به عنوان نقطه‌اي با كم‌ترين تاثير جت وارده بر كانال معرفي شد كه مي‌تواند در طراحي تخليه فاضلاب‌ها مورد استفاده قرار گيرد. در پايان نيز روابطي با دقت قابل قبول براي پيش‌بيني پروفيل آبشستگي در طول و عرض فلوم ارائه گرديد.