درك كارشناسان سلامت از تسهيل كننده هاي آموزش سلامت در نظام سلامت ايران: يك مطالعه كيفي

زمينه و هدف: با توجه به گذر اپيدميولوژيك و لزوم آموزش به افراد، گروه ها و سازمان ها در خصوص تغيير شـيوه زندگي و نحوه تبعيت از درمان، شناسايي تسهيل كننده هاي آموزش سلامت در نظـام سـلامت ايـران ضـروري اسـت. مطالعه حاضر با هدف تبيين تسهيل كننده هاي آموزش سلامت در نظام سلامت ايران انجام شد روش‌ها: اين مطالعه به روش تحليل محتوا در سال 1398 در دانشگاه علوم پزشكي تربت حيدريه انجام يافتـه اسـت. جهت گردآوري اطلاعات به روش نمونه گيري هدفمند، 19 كارشناس سلامت، 2 پزشك و 26 بهورز انتخاب و با آنان مصاحبه نيمه ساختارمند به عمل آمد. داده ها بـه روش تحليـل محتـوا تحليـل شـد. بـه منظـور تأييـد دقـت داده هـا، شاخصهاي اعتبار، اعتماد، تأييدپذيري و انتقال پذيري مد نظر قرار گرفت يافته‌ها: از تحليل داده 5 درون مايه شامل تسهيل كننده هاي فردي، بين فردي، سـازماني، جامعـه و تسـهيل كننـده هـاي زمينه اي استخراج شد. درون مايه تسهيل كننده هاي فردي شامل 6 طبقه اصلي، درون مايه تسهيل كننده هاي بين فـردي شامل5 طبقه اصلي،درون مايه تسهيل كننده هاي سازماني شامل 9طبقه اصلي، درون مايه تسهيل كننده هاي مربـوط بـه جامعه 6 طبقه و تسهيل كننده هاي زمينه اي شامل 6 طبقه اصلي بودند. نتيجه گيري: تسهيل كننده هاي آموزش سلامت شامل تسهيل كننـده هـاي فـردي، بـين فـردي، سـازماني، جامعـه و تسهيل كننده هاي زمينه اي بودند. لذا جهت نهادينه سازي علم آموزش سلامت در نظام سلامت كشور، بايـد در سـطوح مذكور اقدام به برنامه ريزي و تسهيل آموزش سلامت نمود.