تاثير دست افزارهاي موبايلي بر اثربخشي پليس راهنمايي و رانندگي و بازدارندگي رانندگان از ارتكاب تخلف

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير دست افزارهاي موبايلي بر اثربخشي پليس راهنمايي و رانندگي و بازدارندگي رانندگان از ارتكاب تخلف در شهر همدان است.روش: پژوهش حاضر برحسب هدف از نوع كاربردي و از نظر ماهيت و روش، توصيفي ـ پيمايشي است. جامعه‌ آماري اين پژوهش متشكل از كليه كاركنان پليس راهنمايي و رانندگي شهرستان همدان است؛ تعداد نمونه موردنظر با روش تصادفي ساده از طريق فرمول كوكران 100 نفر به‌دست آمده است. به‌منظور گردآوري داده‌ها، از پرسش‌نامه آگراوال و سندرز (2003) استفاده شد. در اين پژوهش، تجزيه و تحليل داده‌ها از طريق مدل معادلات ساختاري و با استفاده از نرم­افزار اسمارت پي ال اس انجام شد.يافته‌ها: ضريب بتا براي فرضيه‌هاي برقراري ارتباطات بهتر بر صرفه‌جويي زمان، 0.379؛ برقراري ارتباطات بهتر بر دردسترس‌بودن اطلاعات، 0.418؛ صرفه‌جويي زمان بر در دسترس‌بودن اطلاعات، 0.198؛ در دسترس‌بودن اطلاعات بر اثربخشي پليس، 0.412؛ صرفه‌جويي زمان بر اثربخشي پليس، 0.302؛ دردسترس‌بودن اطلاعات بر بازدارندگي رانندگان از ارتكاب به تخلف، 0.377 به‌دست آمده است و اين فرضيه‌ها تاييد شدند.نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه برقراري ارتباطات بهتر به‌دليل استفاده از دست‌افزارهاي موبايلي و دسترسي به اطلاعات براي افسران و صرفه‌جويي در زمان بر توانايي افسران در بازدارندگي رانندگان از ارتكاب به تخلف تأثير دارد؛ هم‌چنين برقراري ارتباطات بهتر به دليل استفاده از فناوري ارتباطات و اطلاعات توسط افسران و صرفه‌جويي در زمان و دسترسي به اطلاعات براي افسران نيز، بر اثربخشي پليس راهنمايي و رانندگي تأثير دارد.