ﻧﺴﺒﺖ ازﺧﻮدﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ و آرﻣﺎﻧﺸﻬﺮ در ﻣﮑﺘﺐ ﻓﺮاﻧﮑﻔﻮرت

ﮑﺘﺐ ﻓﺮاﻧﮑﻔﻮرت ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪهي وﺿﻊ اﻧﺴﺎن در ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻢ ﻣﯿﻠﺎدي، ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻣﻮﺟﻮد را ﯾﮑﺴﺮه ﺗﻬﯽ از ﻋﻘﻠﺎﻧﯿﺖ و اﺟﺰاء آن را ﻣﺎﻧﻊ رﻫﺎﯾﯽ اﻧﺴﺎن ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻓﻠﺬا ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﺳﺎزد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺮﯾﺪه از ﺣﻘﯿﻘﺖ، ﺑﺤﺮاﻧﯽ را ﭘﺪﯾﺪ آورده ﮐﻪ در ﻣﺒﺎدي ﻏﺮب ﻣﺪرن رﯾﺸﻪ دارد. ﭘﺮﺳﺶ اﺳﺎﺳﯽ ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺣﺎﺿﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﮑﺘﺐ ﻓﺮاﻧﮑﻔﻮرت در ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻣﺪرن ﭼﻪ ﺑﺤﺮاﻧﯽ را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺑﺮونرﻓﺖ از آن ﭼﻪ راهﺣﻠﯽ را اراﺋﻪ ﻣﯽدﻫﺪ؟ ﻓﺮﺿﯿﻪي ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻓﺮاﻧﮑﻔﻮرﺗﯽﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪي ﻣﺪرﻧﯿﺘﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺤﺮان »ازﺧﻮدﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ« ﺷﺪﻧﺪ و ﮔﺰارهﻫﺎﯾﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎﺷﯿﻨﯿﺴﻢ، ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژي، ﻋﻘﻞ اﺑﺰاري، ﺻﻨﻌﺖ ﻓﺮﻫﻨﮓ، ﻫﻨﺮ ﻣﺴﺘﺤﯿﻞ، رﺳﺎﻧﻪ، ﮐﺎﭘﯿﺘﺎﻟﯿﺴﻢ، ﺳﺎﯾﻨﺘﯿﺴﻢ، ﭘﻮزﯾﺘﯿﻮﯾﺴﻢ، ﺑﻮروﮐﺮاﺳﯽ و اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژيﻫﺎي ﺑﻪﻇﺎﻫﺮ ﻣﺘﻀﺎد را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺗﻤﺜﯿﻠﯽ و ﻧﻪ ﺣﺼﺮي- ﻋﻠﻞ ﻣﻮﺟﺪهي ﺑﺤﺮان ﻣﺰﺑﻮر داﻧﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻮاردي ﮐﻪ در دو دﺳﺘﻪي ﻋﻠﻞ ﻋﺎﻟﯽ و ﻋﻠﻞ ﺗﺎﻟﯽ ﻋﻠﻠﯽ ﮐﻪ ﻫﻢزﻣﺎن ﻣﻮﻟﻮد و ﻣﻮﻟِﺪ ازﺧﻮدﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ( ﻧﯿﺰ ﻗﺎﺑﻞ ﻃﺮح اﺳﺖ. راه ﺣﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ آنﻫﺎ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ آرﻣﺎﻧﺸﻬري اﺳﺖ ﻣﻨﻬﺎي وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻣﻮﺟﻮد و ﻣﻘﺮون ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ دﯾﺎﻟﮑﺘﯿﮑﯽ، ﯾﻌﻨﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪاي ﻋﻘﻠﺎﻧﯽ و ﺑﻪ ﻏﺎﯾﺖ آزاد. ﺟﺎﻣﻌﻪاي ﮐﻪ در آن، ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژي در ﺷﺄن اﺻﻠﯽ ﺧﻮد ﯾﻌﻨﯽ اﺑﺰارﮔﻮﻧﮕﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد ﺗﺎ از اﯾﻦ رﻫﮕﺬر، اﻧﺴﺎن از وضعيت ﺷﯽءﮔﺸﺘﮕﯽ ﺧﺎرج و ﺑﺎ ﻓﻄﺮت اﺻﯿﻞ ﺧﻮﯾﺶ ﯾﮕﺎﻧﻪ ﺷﻮد.

no abstract