مطالعۀ پديدارشناختي تجربۀ زيستۀ همسران سوگوار در دورۀ همه‌گيري ويروس كرونا

زمينه: با شيوع ويروس كرونا آسيب هاي بسياري از جمله اضطراب، افسردگي، دوري از خويشاوندان و افزايش حس تنهايي ايجاد مي شود. با اين حال تا كنون پژوهشي به طور جامع تبيين نكرده است كه همسران سوگوار از بيماري كرونا با چه مسائلي روبرو هستند و چه چالش هايي را خواهند داشت. هدف: هدف از پژوهش حاضر شناسايي تجارب زيستۀ همسران سوگوار در دورۀ همه‌گيري ويروس كرونا بود. روش: پژوهش حاضر به روش كيفي از نوع پديدارشناسي انجام شد. نمونۀ مورد مطالعه 8 نفر از همسران سوگوار شهر تهران بودند كه در بازۀ زماني فروردين تا شهريور ماه 1399 همسر خود را از دست داده‌اند. روش نمونه‌گيري هدفمند و گلوله‌برفي به كار گرفته شد. از افراد مصاحبۀ نيمه ساختاريافته به عمل آمد، سپس كلمه به كلمه پياده‌سازي شده و داده‌ها به روش هفت مرحله‌اي كلايزي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: در اين مطالعه 4 مضمون اصلي شامل: 1) نگراني‌ها (نگراني‌هاي مربوط به ادامه زندگي، نگراني‌هاي مربوط به فرزندان، نگراني‌هاي مالي)؛ 2) واكنش‌هاي شخصي (واكنش‌هاي عاطفي، واكنش‌هاي رفتاري)؛ 3) تغييرات روابط اجتماعي (ارتباط با اقوام، ارتباط با همكاران)؛ 4) تغيير ديدگاه (نسبت به دنيا، نسبت به اطرافيان)، شناسايي شد. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌ها مي‌توان گفت زندگي همسران سوگوار به شدت تحت تأثير اين بيماري و فوت همسر قرار گرفته و لازم است به تناسب شرايط‌شان، براي آنان سيستم‌هاي حمايتي فراهم شود.