نگرشي به «متن‌كاوي» در پژوهش‌هاي زباني: رويكرد رايانشي در تحليل متون

»متن كاوي « به فرايند رايانشي تحليل متون بدون ساختار و استخراج لايه هاي زباني پنهان و مضامين موجود در آن‌ها گفته مي شود. اين روش، اهميت ويژه اي در تحليل محتوا يا مضمون پژوهش هاي توصيفي و تفسيري دارد. در اين فرايند، نخست متون ساده ساختارمند شده وسپس مفاهيم و انگاره‌هاي نهفتۀ آن خلاصه سازي، طبقه بندي، مدل سازي، ارزيابي و تفسير مي شوند. نظر به اينكه اين روش به‌ويژه در مطالعات گفتمان به‌منزلۀ يك نو آوري ميان رشته اي به‌شمار مي آيد، سزاوار است استفاده از آن در مطالعات دانشگاهي كشور با جديت بيشتري دنبال شود. مع الوصف، به رغم گستردگي كمي و كيفي پژوهش هاي بين‌المللي در اين حوزه، جاي خالي اين پژوهش‌ها در مقالات فارسي و انگليسي داخل كشور بسيار احساس مي‌شود. از اين رو، اين مقاله در نظر دارد از رهگذر كنكاش نظري و عملي روش هاي متن كاوي و ارزيابي ابزارها و روش‌هاي اصلي آن در زبان فارسي و انگليسي، بستري مناسب براي بهره مندي از ظرفيت هاي اين روش شناسي در مطالعات زباني فراهم سازد.