نويسندگان چندزبانه و زبان سوم: از ادبيات مهاجرت تا ادبيات نومد

اين تحقيق به بررسي موردي نويسندگي به زبان سوم مي پردازد و سه عنصر هويت فرامابيني، نوشتار انتزاعي و فراموشي را از ويژگي هاي برجستۀ آن برمي شمارد. از ميان نويسندگان چندزبانه، برخي نويسندگان مهاجر به‌منظور رهايي خويش از بند محدوديت هاي دوگانۀ جغرافيايي و هويتي به كشوري سوم نقل‌مكان مي‌كنند و به زباني سوم مي نويسند. اين نويسندگان از عنوان ادبيات مهاجرت كه تعريف‌كنندۀ هويت و محدودكنندۀ نوشتارشان است، به‌تنگ آمده اند و با نفي هويت پيشين و خاطرات گذشتۀ خود به هويت نومد نزديك مي شوند. اينان زباني انتزاعي را براي نوشتارشان برمي گزينند كه از طبقه بندي هاي اجتماعي و فرهنگي رهاست. نمونۀ بارز آنان نويسندۀ هندي ـ آمريكايي جومپا لاهيري است كه پس از كسب موفقيت و شهرت در وادي ادبيات مهاجرت در آمريكاي شمالي، به‌قصد رهايي خويش از اين هويت به كشوري سوم نقل‌مكان كرده است و به زباني سوم مي نويسد. اين جستار با بررسي تجربۀ چندزباني و چندفرهنگي لاهيري در اثرش، به‌عبارتي ديگر، درصدد است نشان دهد چگونه نويسندگي به زبان سوم مي تواند نويسندۀ مهاجر را از بند خاطرات و هويت دوگانه رها سازد و او را به هويتي فرامابيني يا نومدي نزديك سازد.