فلسفۀارعاب در بوتۀ نقد تجربي (ارزيابي بازدارندگي مجازات حبس و جزاي نقدي در شهر مشهد)

در طول تاريخ بشر چرايي و چگونگي مجازات همواره موردبحث و توجه انديشمندان بوده است و به‌دنبال آن انديشه‌هاي گوناگوني براي توجيه مجازات شكل گرفته است. يكي از بنيادي‌ترين انديشه‌ها به‌منظور توجيه مجازات بازدارندگي است كه هدف نهائي آن ارعاب و عبرت‌انگيزي است. پژوهش حاضر درصدد ارزيابي بازدارندگي مجازات‌هاي حبس و جزاي نقدي در جرم سرقت است. به‌همين منظور از بين پرونده‌هاي جرم سرقت در حوزۀ قضائي شهر مشهد 100 پرونده با مجازات حبس و 100 پرونده با مجازات جزاي نقدي به‌طور تصادفي از بين محكومان به جرم سرقت كه مجازات آن‌ها در سال 1393 اجرا شده بود، انتخاب كرديم. مدت يك‌سال پس از اجراي مجازات به‌عنوان فرصت تكرار جرم درنظر گرفته شد و سپس در مورد هريك از آن‌ها استعلام شد تا مشخص شود آيا در فاصلۀ يك‌سال بعد از اتمام محكوميت اوليه، مجدداً مرتكب جرم شده‌اند يا خير. نتايج نشان مي‌دهد 25 درصد از محكومان به حبس و 15 درصد از محكومان به جزاي نقدي (در جرم سرقت) مرتكب تكرار جرم شده‌اند. همچنين در تكرار جرم محكومان به حبس برخلاف جزاي نقدي، بين متغير‌هاي جمعيت‌شناختي با تكرار جرم رابطۀ معناداري وجود دارد