ارزيابي مطلوبيت استفاده از سيستم حمل‌ونقل همگاني جاده‌اي به كمك تحليل اطلاعات و نظرسنجي از ذينفعان (20 پايانه اول كشور به ترتيب اولويت)

موضوع حمل‌ونقل از جمله موضوعاتي است كه با توجه به ارتباط با زيرساخت‌هاي كلان اقتصادي و اجتماعي كشور و اثرگذاري متقابل بين آن‌ها همواره جزء لاينفك برنامه‌هاي كلان و راهبردي كشور بوده است. بررسي و تحليل نظرات دست اندركاران و ذينفعان حوزه‌ي حمل‌ونقل جاده‌اي به جهت سياست‌گذاري در اين بخش مهمترين شاخص ارزيابي حمل ونقل جاده‌اي برونشهري است كه موارد مهمي نظير ارزيابي تاخيرات و تاثير زمان سفر بر مطلوبيت سيستم را نشان مي‌دهد. روش مطالعه طراحي پرسشنامه‌اي است كه اگر چه بخشي از آن به ظاهر مبين پرسشنامه مقايسات زوجي است(AHP فازي) اما در لايه‌ي اوليه دسته بندي متغيرهاي اين پرسشنامه به كمك تحليل دوّار گنجانده انجام شده است كه روشي نوين در حمل و نقل مي‌باشد. در بخش اول پرسشگري‌هاي صورت گرفته از مسافران با توجه به محدوديت‌هاي موجود در چهار روز متوالي در پايانه‌هاي غرب، شرق، جنوب و بيهقي تهران به صورت مستقيم و در ساير بيست پايانه منتخب به كمك نمايندگان محلي انجام پذيرفته است و هدف دستيابي به مهمترين متغيرهاي موثر در مطلوبيت سيستم و بهبود آن به كمك راهكارهاي پيشنهادي مي‌باشد كه مهمترين نتايج بدست آمده از وزن‌دهي شاخص‌هايي كه به منظور ارزيابي و مقايسات زوجي در نظر گرفته شده‌اند عبارتند از؛ پويايي سياست هاي تشويقي(دسته10.27)؛ عملكرد ترافيكي سيستم(دسته20.26)؛ ايمني(دسته20.39)، خدمات رفاهي(دسته10.21)وسيستم‌هاي هوشمند(دسته20.16). از نتايج وزن‌دهي مي‌توان به اين موضوع پي برد كه پويايي سياست‌هاي تشويقي و نوع سياست‌گذاري مي‌تواند با ضريب بالايي شاخص‌هاي سطح خرد و كلان را به منظور افزايش سهم حمل‌ونقل عمومي جاده‌اي تحت شعاع خود قرار دهد و همچنين تمركز راهكارهاي پيشنهادي كاربران به منظور افزايش سهم حمل‌ونقل عمومي جاده‌اي بر سياست‌گذاري، بهينه‌سازي زمان سفر، افزايش سطح ايمني و كيفيت خدمات بوده است كه در تعامل با روش مقايسات مي‌باشند.