طراحي مدل صلاحيت‌سنجي رانندگان اتوبوس‌هاي درون‌شهري به روش كمّي

صلاحيتسنجي و ارزيابي توانمنديهاي شغلي رانندگان سبب افزايش بهرهوري و كاهش نرخ وقوع حوادث رانندگان اتوبوس درونشهري خواهد شد.ازجمله مزاياي مهم صلاحيتسنجي قبل ازاستخدام ميتوان به افزايش ميزان تطابق و سازگاري شغل با شاغل رانندگان اتوبوس درونشهري اشاره كرد. هدف مقاله حاضر طراحي مدل صلاحيت‏سنجي رانندگان اتوبوس درون‌شهري تهران است. روش تحقيق به لحاظ هدف كاربردي و از حيث ماهيت توصيفي پيمايشي است. حجم جامعه آماري شامل 2000 نفر راننده بخش خصوصي فعال در اتوبوس‌راني تهران است. روش نمونه‌گيري در بخش كمّي با توجه به ويژگي همگن بودن جامعه آماري رانندگان، تصادفي ساده است. تعداد رانندگان كه پرسشنامه مربوطه در بين آن‌ها توزيع شده است، از طريق نمونه‌گيري احتمال وند با استفاده از فرمول كوكران 321 نفر است. نتايج در قالب بارهاي عاملي تأييدي براي مؤلفه‌ها بين 702/0 و 990/0 و براي ابعاد صلاحيتسنجي بين 841/0 و 980/0 به دست آمد. با انجام تحقيق حاضر هر هفت بُعد بهدستآمده از رويكرد كيفي دادهبنياد كه قبلاً از طريق مصاحبههاي عميق و نيمهساختاريافته با خبرگان به‌دست‌آمده بود نيز تأييد شد. اين ابعاد شامل صلاحيت عمومي، سلامت جسمي، سلامت روانشناختي، دانش رانندگي، مهارت رانندگي، مهارت ارتباطي و توانايي شناختي است.