بررسي تاثير مومنتوم بر بازار بورس تهران: فرضيه ريسك در برابر فرضيه فرو واكنشي

The Momentum Effect in the Tehran Stock Market: Risk Hypothesis vs. Under-reaction Hypothesis

هدف اين پژوهش بررسي دو مورد بحث برانگيز درمورد پديدۀ مومنتوم در بازار بورس اوراق بهادار تهران است. اين دو مورد شامل فرضيه ريسك و فرضيه فرو واكنشي مي‌باشند. اين تحقيق در دو بخش دنبال خواهد شد: بخش اول مومنتوم را با توجه به ريسك توصيف مي‌كند و بخش دوم با فرضيه فروواكنشي به توصيف بازده مازاد در پورتفوهاي مومنتومي مي‌پردازد. فرضيات پژوهش با استفاده از داده‌هاي 100 شركت مالي و غير مالي از بازار بورس اوراق بهادار تهران در فاصله سال‌هاي 1389 تا 1398 مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد كه سود مومنتومي تعديل شده از نظر ريسك به صورت آماري معنادار است. به علاوه، نتايج نشان مي‌دهد مدل ريسك پنج عاملي قادر به توضيح اثر مومنتوم نيست. از سوي ديگر، نظريه فرو واكنشي قادر به توضيح مومنتوم است. به طور كلي، اين يافته‌ها فرضيه بازار كارآمد را به نفع فرضيه فرو واكنشي سرمايه‌گذاران نسبت به اعلام سود رد مي‌كند.

The purpose of this research is to investigate two controversial cases about the momentum in the Tehran Stock Exchange. These two cases include risk theory and under-reaction theory. This research will be followed in two parts. The first part tries to explain the momentum with respect to risk. The second part describes the excess return in momentum portfolios with the under-reaction hypothesis. The research hypotheses have been examined using the data of 58 non-financial companies from the Tehran Stock Exchange between 1389 and 1398. The results show that the risk-adjusted momentum profit is statistically significant. In addition, the results show that the five-factor risk model is not able to explain the momentum effect. However, the momentum effect can be explained by using the under-reaction hypothesis. The under-reaction is asymmetric for first six month after the earning announcement date. In general, the findings also rejects the efficient market hypothesis in favor of the under-reaction theory.