نقش پيش بيني كنندگي سبك هاي دلبستگي در دلزدگي زناشويي زنان متأهل شهر تهران

فاقد عنوان لاتين

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش پيش بيني كنندگي سبكهاي دلبستگي دلزدگي زناشويي در زوجين متاهل انجام شد. روش انجام پژوهش از نوع مطالعات همبستگي مي باشد. جامعه آماري شامل كليه ي متاهلين مراجعه كننده به خانه هاي سلامت مناطق 3، 18، 8، 2 و7 شهرداري تهران كه حداقل دو سال از زندگي مشترك آنها سپري شده در تابستان و پاييز 1394 بود. نمونه مورد مطالعه شامل 225 نفر (119 زن و 106مرد) و به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه سبك دلبستگي هازن و شاور و مقياس دلزدگي زناشويي پاينز است. در اين پژوهش براي تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه گام به گام استفاده گرديده است. يافته هاي اين پژوهش نشانگر اين است؛ بين سبك دلبستگي اجتنابي با دلزدگي زناشويي رابطه مثبت و معني داري وجود دارد و رابطه ي سبك دلبستگي ايمن با دلزدگي زناشويي معكوس ومعنادار مي باشد. همچنين بين دو متغير سبك دلبستگي دوسوگرا و دلزدگي زناشويي رابطه معني داري وجود ندارد. در اين ميان متغيرهاي سبك دلبستگي ايمن، اجتنابي، دوسوگرا در تبيين واريانس دلزدگي زناشويي هستند و 0/48 از واريانس و تغييرات دلزدگي زناشويي را تبيين مي كنند. يافته هاي اين پژوهش مويد اين است كه هر چه زوجين داراي سبك دلبستگي ايمن بالاتر باشد احتمال عدم دلزدگي زناشويي بالاتر است.

فاقد چكيده لاتين