بررسي ميزان مناسب بودن فضاي شهري براي حضور افراد كم‌توان و ناتوان (نمونه مطالعاتي: خيابان انقلاب اسلامي تهران)

Assessing the suitability of urban space for the presence of disabled people (Case study: Enghelab St., Tehran)

افزايش حضورپذيري در فضاهاي شهري به عوامل مختلفي بستگي دارد. افراد كم‌توان و ناتوان به علت محدوديت‌هاي جسمي - حركتي، معمولاً نمي‌توانند به‌تنهايي در فضاهاي همگاني حضور يابند. يكي از مهم‌ترين عواملي كه باعث حضور شهروندان با هر ميزان توانايي جسمي - حركتي، در فضاي شهري مي‌شود، مناسب‌سازي فضاها است. ازاين‌رو هدف اين پژوهش بررسي مشكلات افراد كم‌توان و ناتوان در فضاي شهري و ارائه پيشنهاداتي در جهت رفع آنها مي‌باشد؛ لذا پس از مطالعه منابع كتابخانه‌اي و انجام مصاحبه با ده نفر از كارشناسان و متخصصان، به بررسي و تحليل وضع موجود با انجام برداشت ميداني و با استفاده از شيوه QSPM پرداخته شده است. پس از انجام تحليل و باتوجه‌به بررسي‌هاي انجام شده، مشكلات اصلي در اين محور: عدم دسترسي مناسب به ايستگاه‌هاي حمل‌ونقل، ساختمان‌هاي عمومي و خيابان‌ها و تقاطع‌ها مي‌باشد. در ادامه به‌منظور رفع مشكلات موجود، راهبردها و راهكارهاي اجرايي ارائه شده است. نتيجه به‌دست‌آمده از اين مقاله نشان مي‌دهد كه با اجراي راهكارهايي همچون مناسب‌سازي ايستگاه‌هاي حمل‌ونقل، خيابان‌ها و تقاطع‌ها و ساختمان‌هاي عمومي موجود براي استفاده افراد كم‌توان و ناتوان، بازنگري محور مطالعاتي بر اساس ضوابط شهرسازي و بهبود كفسازي خصوصاً موزاييك‌هاي مخصوص نابينايان، مي‌توان به افزايش حضور شهروندان به‌ويژه افراد كم‌توان و ناتوان كمك نمود.

Increasing the attendance in urban spaces depends on several factors. People with disabilities are usually unable to attend public spaces alone due to physical disabilities. One of the most significant factors that cause citizens to come in urban spaces with any degree of physical-motor ability is the public space adaptation. Therefore, the purpose of this study is to investigate the problems of disabled people in urban areas and provide suggestions to solve them. After studying the library resources and conducting interviews with ten experts and specialists, the current situation has been studied and analyzed by conducting field surveys and using the QSPM technique. Using the analysis and according to the studies, the main problems in this area are lack of proper access to transportation stations, public buildings and streets, and intersections. The result obtained from this article shows that by implementing the following strategies, we can help increase the attendance of citizens, especially the disabled. Solutions include adapting existing transportation stations, streets and intersections, and existing public buildings for use by the disabled, revising the case study design based on urban planning criteria, and improving flooring, especially mosaics for the blind.