عنوان مقاله :
تحليل جايگاه «سنگر»، «پوتين» و« پلاك» در شعر پايداري هرمزگان
عنوان به زبان ديگر :
A Study of the Status of “Trench”, “Boot” and “Plaque” in Hormozgan Poetry of Resistance
پديد آورندگان :
رضايي، مهدي دانشگاه سلمان فارسي، كازرون، ايران , سعيدي، سهراب دانشگاه سلمان فارسي، كازرون، ايران , انصاري نسب، عبدالحميد دانشگاه آزاد اسلامي واحد جيرفت، جيرفت، ايران
كليدواژه :
دفاع مقدس , سنگر , پوتين , پلاك , شعر پايداري هرمزگان
چكيده فارسي :
ادبيات پايداري از پايداري و مقاومت انسان‌ها در مقابل تجاوز نظامي بيگانگان كه منجر به جنگ و درگيري مي‌شود سخن به ميان مي‌آورد.در اين نوع ادبي رزمندگان با سنگر خود انس مي‌گيرند، بند پوتين خود را محكم مي‌بندند و با پلاكي كه رمز هويتي رزمنده است آماده جنگ و رويارويي با دشمن مي‌شوند. در اشعار ادبيات پايداري «پلاك»، خود رزمنده شهيد است كه با تكه‌اي از استخوان بر مي‌گردد در اين راستا .«خاك ريز » يا « سنگر» نيز، يكي از ابزار پر كاربرد و محل پرواز شهدا به ملكوت است كه اين مقوله مورد توجه بسياري از شاعران هرمزگان بوده است و معمولا شهدا را در خط مقدم با «سنگر» و «خاكريز» و «پلاك» مي‌شناسند. و اين موضوع در سطح وسيعي مورد توجه شاعران هرمزگاني در دو قالب سپيد و كلاسيك بوده است.آنچه مسلم است ادبيات مقاومت به شيوه نوين در شعر پايداري استان هرمزگان از 25 سال پيش توسط سرهنگ« مرتضي نصيري » شروع شده است و هم اكنون به صورت گسترده.در بين شاعران جوان تر كه بعضا نه جنگ ديده‌اند و نه دوران جنگ متولد شده‌اند ادامه دارد. مرتضي نصيري، غلام اميني دمشهري و محمد دهقاني سه نفر از شاعران اين استانند كه هر سه بعنوان رزمنده‌اي شاعر سابقه حضور در جنگ دارند؛ اين مقاله با روش تحليل محتوا و با استفاده از ابزار كتابخانه به بررسي اشعار ادبيات پايداري با عنوان «سنگر»، «پوتين» و «پلاك» در شعر مقاومت هرمزگان مي‌پردازدو از آنجا كه در مورد ادبيات پايداري هرمزگان تا كنون پژوهشي صورت نگرفته انجام اين پژوهش ضرورت دارد.
چكيده لاتين :
Literature of resistance expresses human beings’ resistance against the
military violations of outers which lead to struggles and battles. In this type
of literature, combatants are associated with their trenches, fasten their
boots’ bands, and begin to fight while possessing a plaque. In the literature of
resistance, the plaque is the martyr who comes back with a piece of bone. In
this way, trench is another practical tools and a place of martyr’s ascension
to the kingdom of heaven. Such component has always attracted many poets
of Hormozgan, and martyrs are usually recognized with trenches, boots and
plaques. Such theme has always attracted the blank verse and classic poets
of Hormozgan. What is obvious is that the literature of resistance, specially
the modern way of this literature in Hormozgan has begun since 25 years
ago by colonel Morteza Nasiri, and sill is employed vastly by young poets
some of whom have never seen wars and even they were not born in war era.
Morteza Nasiri, Gholam Amini Domshahri and Mohammad Dehghani are
three poets of Hormozgan, all of them attended the war; the present study
aims at examination of the poets of the literature of resistance by employing
library research and content analysis method. It studies the elements of
“trench”, “boot” and “plaque” in the literature of resistance in Hormozgan,
and because there has been no study conducted in the field of literature of
resistance in Hormozgan so far, such study is of great importance.
عنوان نشريه :
پژوهش نامه فرهنگي هرمزگان
