مطبوعات و نحوه تعامل آنان با اركان حكومت مشروطه در دورۀ مجلس اول(1326-1324ق)

The Interaction Between the Press and the Government During the First Parliament After the Persian Constitutional Revolution (1324-1324 A.H.)

پس از استقرار نظام مشروطيت، نقش و اهميت مطبوعات به عنوان مهم‌ترين وسيلۀ ارتباط جمعي افزايش يافت. در پژوهش حاضر با روش­ تاريخي و رويكرد توصيفي- تحليلي و با تكيه بر مطبوعات اين­دوره، به اين پرسشها پاسخ ­داده خواهد شد: وضعيت مطبوعات و تعامل آنان با اركان حكومت مشروطه در دورۀ مجلس­اول (1326-1324ق) چگونه بود و مطبوعات چگونه و با چه رويكردي اخبار و رويدادها را منعكس مي‌كردند؟ بر اساس يافته­ها، پس از پيروزي جنبش مشروطه، آزادي مطبوعات در بيان اخبار و رويدادها و رويكرد انتقادي آنان نسبت به اوضاع اجتماعي و سياسي و به ويژه نقد حاكميت، رشد و نمود بيشتري يافت. رويكرد منتقدانۀ مطبوعات گاه با تندرويهايي همراه بود و افت­ و­خيزهاي فراواني را در تعامل آنان با حكومت و به ويژه محمدعلي­ شاه پديد ­آورد و اين موضوع، در نهايت موجب محدوديتهاي فراواني از سوي حكومت گرديد.

After the Persian Constitutional Revolution, the press continued and developed its role as the most effective means of mass communication. During this period, due to political freedom, the critical role of the press grew in all aspects, especially in political structure. The present study, based on a historical method and sources, addresses these issues: the interaction between the press and the government during the first parliament (1324-1324 A.H.), the approach of the press in reporting the news and events. According to the evidence, after the Persian Constitutional Revolution, the press freedom in a critical approach to the social and political circumstances, especially to the regime, increased progressively. This critical approach and the publication of informing articles, occasionally very intense, disrupted their interaction with the government so that eventually, Mohammad Ali Shah Qajar limited them by restrictions.