تهي شده گي صداي مردانه در رمان هاي فارسي و عربي با كاربست نشانه هاي زنانه (مورد پژوهانه: «پرنده من» فريبا وفي و «دختران رياض» رجاء عبدالله الصانع)

The depletion of masculine voices in Persian and Arabic novels by the application of feminine signs (Case Study: “Riyadh Girls” Raja Abdollah Alsane’ and “My Bird” Fariba Vafi )

نوشتار زنانه كنش زبانيِ نظام مندي است كه با كاربست پربسامد نشانه هاي زنانگي و بدنبال آن تشخّص بخشيدن به صداي زنانه تحقق مي يابد تا با تهي كردن [تك] صدايي مردانه در متن، الگويي زنانه از نوشتار ارائه دهد. نشانه هاي زنانه، مجموعه اي از ساخت هاي زباني است كه انگاره هاي زنانگي را به مخاطب انتقال مي دهد. اين پژوهش فرآيند تهي شده گي صداي مردانه را به واسطه كاربست نشانه هاي زنانه در دو رمان «پرنده من» و «دختران رياض» مي باشد. نتايج پژوهش گوياي آنست كه هر دو رمان به واسطه كاربست پربسامد نشانه هاي زنانگي در هر كدام داراي صدايي زنانه اند و هر دو نويسنده در نحوه بكارگيري اين نشانه ها در داستان هايشان تجربه متفاوتي داشته اند؛ بدين ترتيب كه در رمان «دختران رياض» و در ميان 248 مورد نشانه زنانه حاضر در داستان، رنگ واژه هاي خاص زنانه با 70 بار فراواني، بيشترين بسامد را دارد. در سويي ديگر؛ در رمان «پرنده من» و در ميان 258 مورد نشانه زنانه حاضر در داستان، اسامي خاص زنانه با 124 بار فراواني، بيشترين بسامد را دارد.

Feminine writing is a systematic linguistic action that realized just through the frequent application of feminine signs and subsequently to the recognition of the feminine voice in order to provide a feminine pattern of writing by emptying the [single] masculine voice in the text. Feminine signs are a set of linguistic constructs that convey the ideas of femininity to the audience. Current research attempts to study the process of depletion of the masculine voice with descriptive-analytic approach through the application of feminine signs in Persian and Arabic stories. Case Study are novels of “Riyadh Girls” by Raja Abdollah Alsane’ and “My Bird” by Fariba Vafi. The results of the study suggest that both novels have a feminine voice in the high frequency application of feminine signs, and both authors have had different experiences in applying their signs to their stories; so that in the novel "Girls of Riyadh" among the 248 female signs included in the story, the particular female colored word are more frequent with 70 times application. On the other hand, in the novel "My Bird" among the 258 female signs included in the story, the particular female specific names are more frequent with 124 times application.