پايش نرمه؛ رويكردي نوين براي ارزيابي عملكرد تيغه هاي ديسكي در برش سنگ

تجزيه و تحليل توزيع اندازه تراشه حفاري يكي از رويكردهاي ارزيابي كارايي برش و تيغه‌هاي به‌كاررفته در ماشين‌‌هاي حفاري مكانيكي است. در اين مطالعه، رويكردي نوين به‌منظور ارزيابي عملكرد تيغه‌هاي ديسكي در مقياس آزمايشگاهي ارائه و در آن به پايش نرمه توليدشده در اثر فرايند برش سنگ پرداخته شد. ازاين‌رو مجموعه‌اي از آزمون‌هاي برش سنگ با ماشين كوچك‌مقياس برش خطي با دو نوع تيغه ديسكي Vشكل و مقطع ثابت روي نمونه سنگ گچ انجام شد. تراشه‌هاي برش براي هر تيغه جمع‌آوري، توزين و به‌وسيله شش الك با ابعاد 4، 8، 16، 50، 100 و 200 مش آناليز سرندي شد. نتايج نشان داد كه با افزايش عمق نفوذ در حالت برش منفرد مقدار نرمه توليدشده كاهش مي‌يابد و تيغه ديسكي مقطع ثابت نسبت به تيغه ديسكي Vشكل نرمه كمتري توليد مي‌كند. با محاسبه انرژي مصرفي در توليد نرمه مشخص شد كه كمترين انرژي صرف شده در توليد نرمه براي هر دو تيغه ديسكي در نسبت فاصله‌داري به عمق نفوذ 5 به دست مي‌آيد و مقدار آن براي تيغه ديسكي Vشكل و مقطع ثابت به ترتيب برابر 1/9 و 1/3 مگاژول بر مترمكعب است. در پايان مشخص شد كه تيغه ديسكي مقطع ثابت به دليل صرف انرژي كمتر در توليد نرمه نسبت به تيغه ديسكيV شكل عملكرد مؤثرتري دارد.