عنوان مقاله :
تأثير سه بعدي سيستم پيش نگهدارنده تير پيشرو بر نشست سطح زمين در شرايط تغيير پذيري مكاني مدول يانگ در تونل زني NATM (مطالعه موردي)
پديد آورندگان :
طهماسبي، محمدعلي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب، تهران، ايران , شيرين آبادي، رضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب - مركز تحقيقات مدلسازي و بهينه سازي در علوم و مهندسي - گروه مهندسي نفت و معدن، تهران، ايران , رحيمي، اسماعيل دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب - گروه مهندسي نفت و معدن، تهران، ايران , موسوي، احسان دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب - مركز تحقيقات مدلسازي و بهينه سازي در علوم و مهندسي - گروه مهندسي نفت و معدن، تهران، ايران , بانگيان تبريزي، اميرحسين دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب - گروه مهندسي نفت و معدن، تهران، ايران
كليدواژه :
مقياس نوسان , نشست سطح زمين , تغييرپذيري مكاني , سيستم هاي پيش نگهدارنده , ميدان تصادفي
چكيده فارسي :
يكي از مهم‌ترين مسائلي كه در حفاري تونل‌هاي شهري موردتوجه قرار مي‌گيرد، نشست بيش از حد سطح زمين است. اين موضوع زماني اهميت ويژه پيدا مي‌كند كه ارتفاع روباره تونل كم است، بنابراين براي كاهش ميزان نشست سطح زمين در اين شرايط معمولاً از روش‌هاي حفاري متوالي يا تكنيك‌هاي تقويت خاك، يا تركيبي از هر دو استفاده مي‌شود. در تونل ضربعلي‌زاده، به دليل ارتفاع كم روباره از هر دو روش يعني تونل‌زني اتريشي و استفاده از دو سيستم پيش نگهدارنده جهت طراحي و اجرا تونل استفاده‌شده است. براي بررسي تأثير سيستم پيش نگهدارنده تير پيشرو بر روي حداكثر نشست سطح زمين، رفتار واقعي خاك بايد به‌دقت ارزيابي شود. در اين راستا، از روش تفاضل محدود تصادفي براي توصيف شرايط واقعي رفتار خاك استفاده‌شده است. سپس مقادير حداكثر نشست سطح براي وجود و عدم وجود تير پيشرو به دست آمد و با يكديگر مقايسه شد. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه در صورت عدم استفاده از سيستم‌هاي پيش نگهدارنده تير پيشرو، درصد تغييرات ميانگين و همچنين ضريب تغييرات حداكثر نشست سطح زمين به ترتيب 35/5٪ و 61/7٪ افزايش مي‌يابد.
