...كيفيت سنجي تربيت زيبايي شناسانه دانشجويان معماري در مراكز آموزش عالي (نمونه موردي: مراكز آموزش عالي استان گيلان)

پژوهش حاضر با هدف ارزيابي كيفيت تربيت زيبايي شناسانه دانشجويان معماري در مراكز آموزش عالي استان گيلان و تبيين اهميت آن در شكل گيري گرايشات و سليقه زيبايي شناختي آن ها، در سال تحصيلي ۹۸-۹۹ صورت پذيرفت. روش پژوهش با توجه به ماهيت آن در شمار تحقيقات توصيفي تحليلي و در طيف مطالعات ارزشيابي قرار مي گيرد. براي جمع آوري داده ها، از دو نوع پرسشنامۀ تدوين شده مبتني بر الگوي استخراج شده از بخش كيفي پژوهش، در طيف ليكرت و پرسشنامۀ تصويري بهره گرفته شد. براي آزمون روايي پرسشنامه از روش روايي محتوا استفاده شد. براي سنجش پايايي پرسشنامه، از ضريب آلفاي كرونباخ و براي محاسبۀ آن از نسخه ۲۱ نرم افزار SPSS، در دو مرحله بهره گرفته شد كه به ترتيب معادل 0.89 و 0.92 به دست آمد. نتايج پژوهش نشان داد، دانشجويان هر دو مقطع كارشناسي و كارشناسي ارشد در جريان آموزش، از دانش زيبايي شناسانه بالاتري نسبت به بينش و توانش زيبايي شناسانه برخوردار شده اند؛ به گونه‌اي‌كه در دورۀ كارشناسي، نمرات كسب شده در حوزۀ دانش 3.93، در حوزۀ بينش 3.12 و در حوزۀ توانش 2.68 برآورد شد. در دورۀ كارشناسي ارشد نيز، نمرات كسب شده در حوزه‌هاي مذكور به ترتيب معادل 3.57، 3.18 و 2.98 به دست آمد. اين امر در گرايش محسوس سليقۀ زيبايي شناختي دانشجويان به زيبايي فرمال نيز نمود يافت؛ به عبارت ديگر بر اساس يافته ها، گرايش يك‌جانبۀ جريان آموزشي به سمت بنيان آموزش در اين عرصه، در حال تربيت معماراني تك‌قطبي در ديدگاه زيبايي شناسانه است.