اثرات امپاگليفلوزين بر عملكرد جنسي، هيستولوژي بيضه و پارامترهاي بيوشيميايي در رت‌هاي جوان و ميانسال ديابتي نوع دو

مقدمه: امپاگليفلوزين، مهاركننده‌ي انتخابي گلوكز _ سديم از جديدترين داروها در درمان ديابت نوع دو است. هيپوگناديسم ناشي از ديابت موجب اختلال در عملكرد جنسي مي‌شود. رابطه‌ي مستقيمي بين كاهش گلوكز خون و كاهش ميل جنسي وجود دارد. در اين پروژه داروي ضد ديابتي امپاگليفلوزين علاوه بر درمان از نظر تأثير‌گذاري بر عملكرد جنسي مورد بررسي قرار گرفته است. روش‌ها: ديابت نوع دو با تزريق 60 ميلي‌گرم بر كيلوگرم استرپتوزوتوسين به ازاي وزن بدن به‌صورت داخل صفاقي ايجاد شد. درمان ديابت اوليه با دو دوز 10 و 25 امپاگليفلوزين ميلي‌گرم بر كيلوگرم به ازاي وزن بدن انجام شد. ميزان هورمون‌هاي جنسي، پارامترهاي بيوشيميايي و پروفايل لپيدي اندازه‌گيري شد. ارزيابي پارامترهاي اسپرم و نيز مطالعات مورفولوژي بر روي بافت بيضه، پانكرانس و اپيديدم انجام شد. داده‌ها با روش تحليل واريانس يك طرفه در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 22 بررسي شد و P˂0/05 به‌عنوان سطح معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته‌ها: امپاگليفلوزين كيفيت، زنده‌ماني و حفظ حالت طبيعي سر و دم اسپرم را به‌طور معناداري افزايش مي‌دهد. امپاگليفلوزين باعث كاهش وزن در رت‌هاي ديابتي مي‌شود. امپاگليفلوزين بدون افزايش هيپرگليسمي، با كاهش قند خون بر استروئيدوژنز اثر مي‌گذارد و باعث حفظ قدرت باروري در بيضه و افزايش سطح هورمون‌هاي جنسي مي‌شود. امپاگليفلوزين ترشح انسولين را به‌طور معناداري افزايش مي‌دهد. امپاگليفلوزين موجب حفظ و يكپارچگي سلول‌هاي بتاي پانكرانس مي‌شود. امپاگليفلوزين بر روي پروفايل لپيدي تأثيري ندارد. نتيجه گيري: امپاگليفلوزين علاوه بر درمان ديابت در مراحل اوليه، موجب بهبود عملكرد جنسي در رت‌هاي جوان مي شود.