بررسي فراواني عوامل تنش زا در دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال 1399

مقدمه: لازمه برون ‌رفت و ارائه راه حل جهت رفع هر مشكلي ابتدا شناخت آن مسأله و بررسي عوامل مؤثر بر آن موضوع است، از اين جهت بررسي تفصيلي عوامل تنش‌ زا مي ‌تواند ما را در ارتقا كيفيت آموزشي و ارتقا بهداشت روان دانشجويان ياري كند. روش بررسي: اين مطالعه مقطعي در دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال تحصيلي 14001399 انجام شد. از دانشجويان پزشكي در حال تحصيل در تمام مقاطع به صورت در دسترس نمونه ‌گيري شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد MSSQ بود كه مشتمل بر 20 سؤال در 6 بعد مي‌ باشد: استرس‌ هاي مرتبط با مسائل آكادميك، استرس ‌هاي درون فردي و بين فردي، استرس ‌هاي آموزش و يادگيري، استرس‌ هاي اجتماعي، استرس ‌هاي ميل و اشتياق، استرس ‌هاي فعاليت گروهي. نتايج: تعداد 463 دانشجو در اين پژوهش شركت كردند. 4/51 درصد (236 نفر) از شركت‌ كنندگان مرد بودند. وضعيت عوامل تنش ‌زا در 49 درصد از دانشجويان زياد/ شديد بود. بيشترين عامل تنش ‌زا متعلق به بعد استرس هاي مرتبط با مسائل آكادميك (5/63 درصد) و كمترين عامل تنش زا استرس ‌هاي مرتبط با ميل و اشتياق بود (8/20 درصد). ارتباط معني ‌داري در ميزان استرس كل با جنسيت (در خانم‌ ها بيشتر از آقايان) مشاهده شد. نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه تقريباً نيمي از دانشجويان از نظر عوامل تنش ‌زا در وضعيت زياد/ شديد مي ‌باشند، لذا آموزش مؤثر به دانشجو براي مديريت تنش و ارتقاي مهارت ‌هايي در جهت كاهش تنش (مثلاً برگزاري كارگاه‌ هاي آموزشي) ضروري به نظر مي‌ رسد.