توسعه مدل تصميم‌گيري چندمعياره بهترين- بدترين- ويكور براي ارزيابي پيمانكاران پروژه‌هاي عمراني؛ مطالعه پروژه‌هاي عمراني استان خراسان‌جنوبي

در سال‌هاي اخير، تعيين اهميت معيارهاي ارزيابي و رتبه‌بندي پيمانكاران به‌ عنوان چالش‌هاي اساسيِ پروژه‌هاي عمراني مي‌باشد. بنابراين، استفاده از الگوريتمي سازمان‌يافته و روشي با قابليت ‌اطمينان بالا كه بتواند در ارزيابي و رتبه‌بندي پيمانكاران به كارفرمايان پروژه‌هاي عمراني ياري رساند، ضروري است. بدين ‌منظور، در اين پژوهش رويكردي مبتني ‌بر تلفيق روش بهترين بدترين و روش ويكور فازي به ‌منظور رتبه‌بندي پيمانكاران در پروژه‌هاي عمراني گازرساني استان خراسان جنوبي ارائه شده است. پيمانكاران رقابتي مورد مطالعه در اين پژوهش داراي سابقه اجرايي در پروژه‌هاي گازرساني استان مي‌باشند، كه در انجام سه پروژه قبلي خود موفق بوده‌اند و گواهي حُسن انجام كار را از شركت گاز استان دريافت نموده‌اند. براين ‌اساس، ابتدا توسط روش بهترين بدترين، وزن معيارها و زيرمعيارها توسط عوامل كارفرما تعيين گرديده است. سپس به‌ منظور رتبه‌بندي پيمانكاران، از روش ويكور فازي استفاده شده است. مطابق نتايج محاسباتي، معيار اقتصادي و مالي داراي بيش ترين وزن (0.348) و معيار داشتن ماشين آلات و تجهيزات داراي كم ترين وزن (0.080) در بين معيارها است. در مورد زيرمعيارهايِ معيار اقتصادي و مالي، زيرمعيار توان مالي داراي بيش ترين وزن و زيرمعيار پرداخت دستمزد داراي كم ترين وزن است. براي معيار ماشين آلات و تجهيزات زيرمعيار ماشين آلات مرتبط با پروژه داراي بيش ترين وزن و زيرمعيار ماشين آلات ويژه و انحصاري داراي كم ترين وزن است. در رتبه بندي نهايي پيمانكاران نيز پيمانكار 1 داراي بيش ترين و پيمانكار 5 داراي كم ترين ميزان اولويت است. انتظار مي رود اين پژوهش بتواند به‌عنوان رويكردي مناسب جهت اتخاذ تصميمات براي حصول موفقيت در اجراي پروژه‌هاي مجموعه مورد مطالعه و نيز ساير كارفرمايان دولتي و خصوصي مورد استفاده قرار گيرد.