پارامترهاي مورفومتري سيرك‌هاي يخچالي در ارتفاعات مركزي استان كرمان

شناخت و تحليل مورفومتريك و آلومتريك سيرك‌هاي يخچالي، براي برنامه‌ريزي محيطي ضروري است. با تحليل مورفومتري و آلومتري سيرك‌هاي يخچالي مي‌توان به تغييرات محيطي و نوسانات آب و هوايي در طي دوره‌ي كواترنر پسين پي برد. هدف اصلي اين پژوهش؛ شناسايي، طبقه بندي و تحليل پارامترهاي مورفومتريك سيرك‌هاي يخچالي ارتفاعات مركزي استان كرمان بر اساس تكنيكهاي ژئوماتيك و روش‌هاي جديد است. در ابتدا با استفاده از مدل رقومي ارتفاعي (DEM) و با توجه به منحني‌هاي ميزان خط الرأسهاي اصلي، فرعي و خط القعرهاي منطقه بر روي نقشه به دقت ترسيم شدند. همچنين در ارتفاعات بالاي سه هزار متر اين منطقه، تعداد 884 سيرك يخچالي شناسايي و در روي نقشه شيب كلاس بندي شده به دو فرمت خطي و پليگوني ترسيم شدند. با برازش مدل‌هاي تواني بر پروفيل طولي سيرك‌ها به استخراج ضرايب و پارامترهاي آماري سيرك‌هاي منطقه اقدام گرديد. عمليات رده بندي سيرك‌هاي يخچالي بر مبناي روش‌هاي ويلبورگ و رودبرگ، ايوانس و كوكس انجام گرفت. براي مورفومتري اين سيرك‌ها از پارامترهايي چون (L)، (W)، (H)، (L/W)، (L/H)، (W/H) و اندازه سيرك استفاده شده است. بر اساس نتايج تحقيق تعداد 185 سيرك رده N2, N1 وN3 و تعداد 699 سيرك رده N4 و N5 در محدوده مورد مطالعه وجود دارد. ميانگين ضريب b براي محور طولي سيركهاي ردهN2, N1 وN3 ارتفاعات بيدخوان، لاله زار، هزار، جوپار و جبال بارز كمتر از 1 است كه B 1است و رفتار آلومتري براي سيرك‌هاي اين ارتفاعات منفي است. ميانگين ضريب b براي سيرك‌هاي اين رده در ارتفاعات پلوار برابر با 1/0171 است كه 1 B است و تا حدودي وضعيت آلومتري براي اين سيرك‌ها برقرار است.