بررسي نقش ورزش و عمل به باورهاي ديني بر اضطراب ناشي از كروناي كادر درمان

زمينه و اهداف: به دليل افزايش اضطراب ناشي از كرونا در كادر درمان شناسايي و پرورش راهكارهاي مقابله با اضطراب در ميان آن ها امري ضروري است. از اين‌رو هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ورزش و عمل به باورهاي ديني بر اضطراب ناشي از كروناي كادر درمان است. مواد و روش‌ها: اين پژوهش به شيوه نيمه تجربي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد. جامعه تحقيق كادر درمان بيمارستان هاي چند استان ايران بود كه به بيماران كرونايي خدمات رساني مي كردند. حجم نمونه 54 نفر بود كه به صورت تصادفي و هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اضطراب ناشي از كرونا علي پور و همكاران بود. جهت تجزيه‌وتحليل داده ها پس از بررسي نرمال بودن توزيع نمرات، از آزمون آنوا، تي وابسته و آزمون تعقيبي LSD با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. يافته‌ها: اختلاف معناداري بين نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه هاي داوطلبانه ورزش (21.9t = )، داوطلبانه انجام اعمال ديني (14.15 t =) و تصادفي ورزش (3.84 t =) مشاهده شد كه نشان‌دهنده تأثير آن ها بر كاهش اضطراب كادر درمان است. بين نمرات پيش آزمون و پس آزمون گروه كنترل (0.556 t =) و تصادفي انجام اعمال ديني (1.595 t =) تفاوت معناداري مشاهده نشد. همچنين نتايج نشان داد كه گروه داوطلبانه انجام اعمال ديني، داوطلبانه ورزش و تصادفي ورزش به ترتيب كمترين مقدار اضطراب را دارند. نتيجه گيري: انجام ورزش به علت غالب بودن جنبه فيزيولوژيكي آن چه مطابق ميل كادر درمان باشد و چه نباشد موجب كاهش اضطراب در آن ها مي شود؛ اما عمل به باورهاي ديني به دليل غالب بودن بعد روحي آن تنها وقتي كه بر اساس خواسته فرد باشد موجب كاهش اضطراب مي شود.